Po nieskutecznej presji ekonomicznej wywieranej na Izrael przez ruch BDS, uciekł się on do nieuczciwych i oszczerczych środków, które zainteresowane firmy stanowczo odrzuciły.

Kampania antyizraelska BDS , która jest w dużej mierze wspierana przez palestyńskie organizacje terrorystyczne, takie jak Fatah, Hamas, PFLP, DFLP i Islamski Dżihad, której celem jest zniszczenie państwa Izrael poprzez bojkot ludzi i towarów, opiera się na trzech główne strategie: bojkot akademicki, bojkot sportowców i artystów oraz bojkot gospodarczy. BDS odnosi szczególne sukcesy w pierwszym obszarze, czyli w pozyskiwaniu profesorów i studentów głównie uniwersytetów północnoamerykańskich dla antyizraelskich rezolucji  i tworzenie  atmosfery strachu wśród tamtejszych studentów żydowskich .

Jeśli chodzi o bojkot sportowców i artystów, przynajmniej zwolennicy BDS potrafią być postrzegani jako ciągła uciążliwość  i niszczą  kariery niektórych palestyńskich muzyków  . Totalna  klapa  jest jednak wezwaniem do ekonomicznego bojkotu. Nikt nie  bojkotuje izraelskich produktów,  nawet  sami działacze BDS, a jeśli jest ktoś pod kamieniem, który konsekwentnie powstrzymuje się od wszystkiego, co pochodzi z Izraela, to do tej pory pozostaje to ukryte przed resztą świata.

Fałszywe sukcesy BDS

Aby odwrócić uwagę od tej porażki, demagogowie BDS publikują fikcyjne historie sukcesu. Na przykład w 2010 roku niemiecka grupa pro-BDS Pax Christi podobno wystraszyła Deutsche Bank tak bardzo, że pozbyła się rzekomych udziałów w izraelskiej grupie technologii obronnych Elbit Systems . Wiltrud Rösch-Metzler , krajowy przewodniczący Pax Christi ,  powiedział wówczas:

„Koniec udziału w Elbit to wielki sukces. Deutsche Bank zapewnił nas, że nie ma udziałów w Elbit. Dołożyła wszelkich starań, aby wymienić liczne standardy i międzynarodowe zobowiązania etyczne, których przestrzega bank, oraz podkreśliła, w jaki sposób inwestycje Elbitu będą je naruszać. To oświadczenie to przełomowe stanowisko, które powinno kierować innymi niemieckimi, europejskimi i światowymi instytucjami finansowymi”.

Centrala banku we Frankfurcie jednak przedstawiła fakty nieco inaczej: rzecznik powiedział mi wówczas telefonicznie, że Deutsche Bank nie bojkotował izraelskich firm i nie był w stanie pozbyć się udziałów Elbitu tylko dlatego, że taki udział nigdy nie istniał .

Przedmiotowe 50 000 akcji (0,1 proc. wszystkich akcji Elbitu), które Rösch-Metzler i jej współpracownicy odkryli w obowiązkowym zgłoszeniu przez Deutsche Bank do amerykańskiej giełdy papierów wartościowych NASDAQ, były utrzymywane w imieniu klienta. Tak powiedział wówczas Deutsche Bank izraelskiemu dziennikowi Jerusalem Post  , gdzie można o tym przeczytać. Tak więc sukces bojkotu Pax Christi był fikcją.

Nikt nie chce bojkotować Izraela

Dwanaście lat później BDS nadal ma suchą passę, jeśli chodzi o bojkot ekonomiczny. Nikt nie chce bojkotować Izraela. Wezwania do bojkotów, takie jak te przeciwko koszernemu izraelskiemu winu, doprowadziły jedynie do tego, że konsumenci  kupują więcej  i wyśmiewają się z bojkotów w mediach społecznościowych.

Potrzebny jest więc nowy fałszywy sukces. Niedoszli bojkotowcy wierzą, że mogą wykorzystać fakt, że amerykańska firma spożywcza General Mills wycofuje się z izraelskiego (jak i europejskiego) biznesu produkcji ciastek. Firma została oskarżona przez działaczy BDS o produkcję w „nielegalnej ugodzie”.

Chodzi o strefę handlową Atarot między Jerozolimą a Ramallah. Osada Atarot została założona w 1914 roku. W maju 1948 r. została splądrowana i spalona przez wojska jordańskie, a mieszkańców wypędzono.

Ponieważ General Mills produkuje ciastka w Atarot, które są sprzedawane pod nazwą Pillsbury (znaną w Niemczech jako Knack & Back ), grupy BDS, takie jak American Friends Service Committee (AFSC) prowadziły kampanię pod hasłem „No Batter for the Crew”. którego General Mills został poproszony o zrezygnowanie z jego lokalizacji w Atarot. Noam Perry z AFSC  powiedział teraz  :

„Odejście General Mills pokazuje, że presja publiczna działa nawet na największe firmy”.

Strona internetowa BDS  stwierdza  :

„ZWYCIĘSTWO! Generał Mills zrywa z apartheidem w Izraelu. General Mills ogłosił wczoraj, że po kilku latach nacisków BDS sprzedał swoje udziały we wspólnym przedsięwzięciu w Izraelu apartheidu”.

Prawdą jest, że General Mills sprzedał swój 60-procentowy udział w izraelskim joint venture izraelskiemu partnerowi joint venture Bodan Holdings , zgodnie z  komunikatem prasowym z  31 maja .

Zupełnie inny powód

To, że sprzedaż ma cokolwiek wspólnego z „presją BDS” jest fikcją. Grupa uzasadnia ten krok swoją strategią korporacyjną, którą zdecydowano w zeszłym roku, aby rozstać się z nisko marżowymi produktami, które nie są częścią podstawowej działalności, i wzmocnić „globalne platformy”, „które obejmują meksykańskie artykuły spożywcze, lody super premium i bary przekąskowe ”.

Ogłoszenie planowanej sprzedaży nastąpiło po  sprzedaży sklepow z ciastkami w Europie ogłoszonej przez General Mills w listopadzie 2021 r. i dlatego jest logiczne: Dlaczego General Mills miałby rozstać się z Knack & Back , ponieważ niemiecki biznes z croissantami i ciastkami nie jest wystarczająco duży

W międzyczasie General Mills odpowiedział na historię z młyna plotek BDS. Firma powiedziała  Jewish  Insider  :

„Wyjaśniliśmy globalną strategię biznesową stojącą za tą decyzją. Wszelkie roszczenia zgłaszane przez innych, którzy uznają tę decyzję, są fałszywe. Nadal sprzedajemy nasze produkty w Izraelu i nie możemy się doczekać dalszej obsługi izraelskich konsumentów naszymi innymi markami”.

Co zmienią teraz izraelscy bojkotujący swój wizerunek? Nic. Trzymają się swojej historii. Muszą trzymać się wyimaginowanych sukcesów, bo nie ma się do czego przyczepić.

Można powiązać tę historię z myślą: co by się stało, gdyby General Mills rzeczywiście ustąpił pod presją BDS – i postanowił  zamknąć fabrykę w strefie przemysłowej Atarot ? Duża część zatrudnionych to Arabowie, mężczyźni i kobiety, którzy przyjeżdżają do pracy z terytoriów palestyńskich. Tam dostaliby znacznie niższą płacę, gdyby w ogóle mogli znaleźć pracę. 

Zamknięcie fabryki pogrążyłoby wiele rodzin palestyńskich zależnych od zatrudnienia w egzystencjalnej nędzy. Podobnie jak w przypadku

Nikt nie chce bojkotować Izraela

Przetlumaczyl Sir Google Translate