Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union.Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada).

Pomost

Kiedyś dziewicze,
teraz
już nakarmione plastikiem, wyspy
skłaniają do refleksji.

Czy żółwie morskie, ryby
powinny pływać pośród
tego,
co zostawia po sobie
lekkomyślny ziemianin?

Myśleć to
– przewidywać
– widzieć
– odczuwać.
Zachować
wodę, ziemię, powietrze
w należytym dostojeństwie.

Do nas należy dbałość,
by piękny świat
nie był wdeptany w zapomnienie,
by nie był nasączony niesmakiem.

Pomostem, pomiędzy
zachwytem przyrodą
a jej niszczeniem,
powinien być rozum.

Marionetki

Rozbrzmiewa cisza,
gdy wokół tętni świat,
a w umyśle trawiona porażka.

Żyć tylko z rekwizytami?
Wszystko wokół
to stworzona iluzja.

Piękny dom
okazał się więziennym murem,
ogród – spacerniakiem,
przyjazny człowiek
być może bywa
po drugiej stronie sceny
– w innym teatrze życia.

Pośród tych,
którzy wydają się marionetkami,
chyba trzeba próbować odnaleźć
nie kukłę,
lecz rzeczywistego?

Wszystkie wpisy Elizy TUTAJ