[…] Antysemityzm lewicowy stawia Palestyńczyków w centrum walki o sprawiedliwość społeczną, demonizując syjonizm i Izrael jako uniwersalnego prześladowcę. To, czego uczy się w klasach przecieka do mediów i opinii publicznej oraz ulicznych protestów. Intersekcjonaliści głoszą, że wszystkie opresje są powiązane i trzeba je wspólnie zwalczać. W ten sposób Izrael staje jest wrogiem uniwersalnym – jak niegdyś Żyd.

A Palestyńczycy świętą ofiarą niczym chrześcijańskie dziecko w rękach nikczenmych średniowiecznych Żydów. W ideologii hitlerowskiej Żyd był globalnym wrogiem, co usprawiedliwiało jego eliminację. Podobnie antysyjoniści traktują Izrael jako element „globalnego systemu opresji”, który należy usunąć w imię światowej sprawiedliwości. Oto punkty „akademickich” dyskusji:

1 Syjonizm jest wrogiem ludności tubylczej, formą białego rasizmu i europejskiego imperializmu jak amerykański kolonializm.

2 Żydzi są beneficjentami amerykańskiego rasizmu, chociaż udają ofiary dyskryminacji. Szybko awansowali w Ameryce, bo są biali.

3 Izrael udaje, że jest “różowy”, jego liberalizm wobec homoseksualizmu jest parawanem, za którym prześladuje Palestyńczyków. Palestyńscy geje cierpią jako Palestyńczycy pod izraelską okupacją, a nie jako dlatego, że Hamas i Autonomia Palestyńska prześladuje ich jako odmieńców.

4 Izrael kaleczy Palestyńczyków, wstrzymuje dla nich żywność i leki, eksperymentuje z ich ciałami i organami, więc Palestyńczycy należą także do ruchu obrony niepełnosprawnych. 4 Problem Palestyny należy do ruchu ekologicznego, bo Izraelczycy niszczą ziemię środkami chemicznymi i zanieczyszczają wody niszczą ekologię swym przemysłem zbrojeni owym.

Do tego dochodzą tradycyjnie antysemickie oskarżenie o nielojalność, podwójną lojalność, bogactwo jako instrument nadmiernych wpływów. O to, że wojsko izraelskie ćwiczy amerykańską policję, jak wyłapywać i mordować kolorowych aktywistów dla utrzymania białej supremacji. Według neo-nazistów w dzisiejszej Ameryce faworyzuje się kolorowych kosztem białych, a według antysyjonistów odwrotnie, biali suprematyści korzystają z niedoli kolorowych. Jednakże obu wypadkach Żyd jest pośrednikiem w międzynarodowym spisku i inżynierii społecznej, żeby potajemnie zdobyć władzę. Innym i słowy są to „Protokoły mędrców Syjonu” dwudziestego pierwszego wieku.

Podczas konfliktu zbrojnego w maju 2021 oskarżano syjonistów o dzieciobójstwo. Czyli powtórka ze średniowiecza i jeszcze paru wieków. I jak dawniej propagują to ludzie wykształceni, akademicy. Bez słowa „Żyd”, bez nawoływania do przemocy, bez nazistowskiej terminologii rasowej – tylko frazy, jak „demontaż (dismentling) syjonistycznej opresji”, „wyzwolenie Palestyny”, „dekolonizacja apartheidowego państwa”. Ale znaczenie jest oczywiste, totalne: nie ma miejsca dla państwa żydowskiego w rodzinie narodów, musi być zastąpione, tylko przez „wyzwolenie” Palestyny można wyzwolić resztę świata. „Grunt dla nazizmu w Niemczech nie został przygotowany przez szerzenie antysemityzmu wśród ogółu społeczeństwa, lecz wśród elit intelektualnych […] bez entuzjastycznego poparcia inteligencji nie doszłoby ani do wojny, ani do Holokaustu” – pisze Yehuda Bauer w książce „Rethinking the Holocaust”.

Podobnie w Ameryce dwudziestego pierwszego wieku środowisko akademickie jest inkubatorem nienawiści do Żydów pod maską popierania Palestyny. Co gorsza, większość żydowskich specjalistów naukowych milczy, a krzykliwa mniejszość opowiada się po stronie antysyjonistów, żeby ich nie odtrąciła wpływowa lewica. Podczas wspomnianego majowego konfliktu czterystu żydowskich ekspertów zdeklarowało się po stronie Palestyńczyków. Natan Szaransky i Gil Troy określili tych ich jako odżydzonych (Un-Jews). Znamy to zjawisko z długiej przeszłości, zwłaszcza okresu Zagłady i zaraz po niej. Aż Izrael wyzwolił nas z tego najdłuższego kompleksu w dziejach. Lecz okazuje się, że do czasu.

PS Z artylułu Jarroda Tanny’egon “The Academy, Palestine, and the Quest for a Utopia Without Jewish Peoplehood” w “The Jewish Journal”, July 6, 2021) – przytaczam, bo nic nie stracił na aktualności, przeciwnie.