George Orwell (m.in. autor „Folwarku zwierzęcego”): „Futbol nie ma nic wspólnego z fair play. To nienawiść‚ zazdrość‚ samochwalstwo‚ pogarda dla przepisów i sadystyczna przyjemność z bycia świadkiem przemocy. Inaczej mówiąc‚ to wojna minus wystrzały”.
Milan Kundera (m.in. autor „Nieznośnej lekkości bytu”): „Istnieje coś takiego, jak codzienna, zwyczajna, pospolita ekstaza: ekstaza gniewu, ekstaza prędkości za kierownicą, ekstaza rozdzierającego uszy hałasu, ekstaza na stadionie piłkarskim”.
Oscar Wilde (m.in. autor „Portretu Doriana Graya”): „Rugby to gra barbarzyńców‚ uprawiana przez dżentelmenów. Futbol to gra dżentelmenów uprawiana przez barbarzyńców … Piłka nożna to świetna gra dla twardych dziewczyn, w którą nie powinni grać wątli chłopcy”.
Vladimir Nabokov w autobiografii „Pamięci przemów”: „Miałem bzika na punkcie stania na bramce. W Rosji i w krajach łacińskich tę rycerską sztukę zawsze otaczał nimb szczególnej chwały. Za powściągliwym, samotnym, niewzruszonym mistrzem bramki biegną ulicami zauroczeni chłopcy. Jako obiekt rozemocjonowanej adoracji może on rywalizować z matadorem i asem pilotażu. Jego sweter, czapka z daszkiem, nakolanniki, rękawice sterczące z bocznej kieszeni szortów odróżniają go od reszty drużyny. Jest samotnym orłem, człowiekiem zagadką, ostatnią deską ratunku”.
Bohumil Hrabal (m.in. autor „Pociągów pod specjalnym nadzorem”, zawzięty kibic piłkarski): „Futbol to gra przypominająca drzwi w gospodzie, drzwi, które powstrzymują napór dziesięciu ludzi, którzy usiłują wydostać się z gospody na zewnątrz, lecz równocześnie dziesięciu innych ze wszystkich sił stara się przez te same drzwi do niej wejść”.
Jorge Luis Borges (m.in. autor „Księgi piasku”):„Piłka nożna jest popularna, bo głupota jest popularna”.
Jean-Paul Sartre (m.in. autor „Przy drzwiach zamkniętych”): „W futbolu wszystko komplikuje obecność przeciwnej drużyny”.
Albert Camus (grał w piłkę za młodu, mój ulubiony pisarz, autor m.in. „Dżumy”, „Obcego”): „Prawie wszystko, co wiem o obowiązkach i moralności, zawdzięczam uprawianiu sportu i temu, czego się stojąc na bramce nauczyłem”.
Stanisław Lem (futurolog, pisarz science fiction, m.in. autor „Solaris”): “Każdy ma swoje własne zamiłowania: piłka nożna, kopulacja, picie piwa z puszki. Mnie natomiast ogromną przyjemność sprawia dowiadywanie się różnych ponurych rzeczy z trudnych książek”.
Przyslal Adam Mer
Urugwaj 1930 – Rosja 2018. Piłkarskie Mistrzostwa Świata w ciekawostkach [Galeria]
Przed nami Mundial w Rosji. Jak wyglądały takie turnieje kiedyś? Oto podróż przez historię mistrzostw świata, od Urugwaju 1930 aż po teraźniejszość.
W 1930 r. jedynie 13 reprezentacji wzięło udział w mistrzostwach rozgrywanych wówczas w Urugwaju. W turnieju zagrało 7 drużyn z Ameryki Południowej, 4 z Europy i 2 z Ameryki Północnej, a wszystkie spotkania rozegrano na zaledwie 3 stadionach w stolicy kraju, Montevideo. Z uwagi na duże koszty podróży za ocean oraz ich uciążliwość, negocjacje z ekipami europejskimi trwały dość długo, ostatecznie w Urugwaju stawiły się Francja, Belgia, Jugosławia i Rumunia. Zwycięzcami rozgrywek zostali gospodarze, a w historii zapisali się m.in. Francuz Lucien Laurent – strzelec pierwszej bramki w historii mistrzostw (potrzebował na jej zdobycie ledwie 19 minut) i Guillermo Stábile, król strzelców z 8 trafieniami, który do siatki trafiał w każdym rozegranym przez siebie spotkaniu. Na zdjęciu czempioni z Urugwaju (domena publiczna).
W 1934 r. po tytuł mistrzowski znowu sięgnął gospodarz – tym razem były to Włochy. Turniej był rozgrywany zresztą w
Cala historie mistrzostw swiata znajdziesz
Kategorie: Uncategorized