Od końca XIX wieku stara się odwieść naród żydowski od zasiedlania Ziemi Izraela, i przekonuje Izrael, żeby zrezygnował z geografii (ze wzgórz Judei i Samarii, wznoszących się koło Jerozolimy i nad wybrzeżem) na rzecz demografii. Ten klub “stosuje twórczo” oficjalną statystykę, przyjmowaną przez publiczność jako obiektywne i autorytatywne dane, bez koniecznego sprawdzania.

Pod koniec XIX wieku Teodor Hercel, twórca polityki syjonistycznej, był ostro krytykowany przez cenionego żydowskiego historyka i demografa Szymona Dubnowa, sprzeciwiającemu się powstaniu państwa żydowskiego w Izraelu z przyczyn demograficznych i nawołującemu do nadania autonomii Zydom europejskim. W marcu 1898 roku Dubnow opublikował swoje przewidywania demograficzne (Listy o starym i nowym judaizmie – art. po hebrajsku.O.D.): “Odtworzenie państwa żydowskiego na Ziemi Izraela, ze znaczną ilością ludności żydowskiej jest niemożliwe z przyczyn politycznych, kulturalnych i gospodarczych… za sto lat (1998) będzie w Izraelu pół miliona Zydów, czyli trochę więcej niż ich ilość w Kijowie… czy to rozwiąże problem milionów Zydów w diasporze? … Polityka syjonistyczna jest utopią, niespełnionym snem o aliji większości narodu żydowskiego…” Hercel nie przestraszył się tej groźnej prognozy demograficznej i dziś już jasne, że taki autorytet jak Dubnow mylił się ogromnie: w 2015 roku jest w Izraelu 6.6 milionów Zydów.

W 1922 i w 1931 roku rząd angielski stosował akrobacje demograficzne aby sprzeniewierzyć się międzynarodowemu zobowiązaniu (w deklaracji Balfoura z 2.11.1917 i w & 25 konwencji Ligi Narodów 24.7.1922) stworzenia państwa żydowskiego na Ziemi Izraela. Mandat brytyjski, który drakońsko ograniczał aliję i kupowanie ziemi przez Zydów, zainicjował dwa spisy ludności, przeznaczone dla potwierdzenia tezy, że najwyższy w świecie przyrost naturalny Arabów uniemożliwia powstanie państwa żydowskiego na Ziemi Izraela.

W 1946 roku Ben Gurion podał do anglo amerykańskiej Komisji Sledczej dokument sporządzony przez Izraela A. Trivusa – po hebrajsku. O.D., obnażający istotne omyłki w mandatorskim spisie ludności – błędy, które są częściowo charakterystyczne także dla Władz Palestyńskich.

Na przykład , spisy ludności dokonywane były przez czynniki brytyjskie i arabskie, sprzeciwiające się powstaniu państwa żydowskiego, i powiązane z terrorem arabskim; sporą część spisu ludności powierzono przywódcom plemion arabskich, którzy wyolbrzymiali liczby dla potrzeb politycznych i gospodarczych; danych tyczących mieszkańców arabskich nie sprawdzano wystarczająco; dane o zgonach są niepełne; przemieszczających się ze wsi do miast liczono w obydwu miejscach zamieszkania, czyli podwójnie; mieszkających stale za granicą włączono w ogólną liczbę mieszkańców w spisie.

Według danych spisów, arabski przyrost naturalny był największy w całej historii ludzkości, o wiele większy niż przyrost w krajach arabskich. Przy okazji, jeśli przyjąć za wiarygodne dane z 10.6.1993 Palestyńskiego Urzędu Statystycznego, to długowieczność palestyńska jest wyższa niż w USA.

Przed samym ogłoszeniem niepodległości w 1948 roku, profesor Roberto Bacchi, założyciel izraelskiego Urzędu Statystyki i główny autorytet statystyki i demografii w Izraelu, próbował przekonać Ben Guriona, że 600 000 Zydów nie stanowi demograficznej masy krytycznej potrzebnej dla powstania państwa żydowskiego. W październiku 1944 roku prof Bacchi opublikował prognozę, że w 2001 roku będzie mniejszość 2,3 miliony Zydów, 34 % ogółu ludności – był to drastyczny błąd.

Tak jak jego następcy, prof. Bachci nie wierzył w możliwość przyszłych fal aliji (wciąż napływających, począwszy od 1882 roku). Nadał dzietności arabskiej mitologiczne wymiary, a dzietności żydowskiej wymiar europejski, nie przewidział westernizacji arabskiej dzietności w ogóle i palestyńskiej w szczególności, gdy jednocześnie dzietność żydowska jest wyższa niż dzietność w świecie muzułmańskim, z wyłączeniem Jemenu, Iraku i krajów na południe od Sahary.

W roku 2015, pomimo prognoz “Klubu Straszenia Demografią” ilość narodzin żydowskich podniosła się począwszy od roku 1995 (80 000) do roku 2014 (136 000) , a ilość narodzin arabskich stabilizuje się ( na 40 000 rocznie) w wyniku procesów modernizacji; wzrasta dodatni bilans imigracji żydowskiej, wobec ujemnego arabskiego; większość żydowska (66 % ) cieszy się poparciem dzietności i dodatniego bilansu napływu ludności w Judei i Samarii, a także w granicach “linii zielonej”.

Aktywna polityka imigracyjna, która stosowaliśmy przed rokiem 1993, wzmocni dodatnią tendencję demograficzną.

Hercel rzeczywiście miał rację : “Im tircu, ein zot hagada” (jeśli zechcecie, to nie pozostanie legendą)

14.12.2015

Amb. ret. Yoram Ettinger is a consultant on US-Israel relations as well as the Chairman of Special Projects at the Ariel Center for Policy Research. Formerly the Minister for Congressional Affairs to Israel’s Embassy in Washington, DC, Ettinger also served as Consul General of Israel to the Southwestern US. He is a former editor ofContemporary Mideast Backgrounder, and is the author of the Jerusalem Cloakroom series of reports which is featured on the ACPR website.

Przetlumaczyla i przeslala OLGA DEGANI

Wszystkie Tlumaczenia Olgi KLIKNIJ TUTAJ

‘