Wywiad ze Sławomirem Grünbergem
Reżyser filmu “Karski i władcy ludzkości”: Żydzi z USA nie reagowali na Holocaust. Bali się o fortuny
Churchill, Pius XII, Roosevelt i wpływowi amerykańscy Żydzi są współwinni Holocaustu. Usłyszeli od Jana Karskiego o zagładzie Żydów i nie zrobili nic – mówi Sławomir Grünberg, reżyser filmu „Karski i władcy ludzkości”.
Jesteśmy współodpowiedzialni za Holocaust?
Kto?
Polacy. Pytam, bo dla mnie pana film o Janie Karskim jest jednym wielkim oskarżeniem Churchilla, Roosevelta, papieża Piusa XII, władców ludzkości, jak mówił o nich Karski, ale też amerykańskich środowisk żydowskich.
Nie chciałem oskarżać. Tylko pokazać, że oni wiedzieli o Holocauście, wiedzieli, że Żydzi są masowo mordowani, bo przecież Karski im o tym powiedział, i nic nie zrobili. Nic. Zresztą teraz w różnych częściach świata tysiące ludzi jest gwałconych, torturowanych, zabijanych i wielcy tego świata też nic nie robią. Nie robią, bo nie mają w tym żadnego interesu. Ten film jest o tym, jak funkcjonuje polityka i jak my, zwykli ludzie, przyzwyczajamy się do tego, jak jesteśmy bierni, jak się odwracamy, nie chcemy wiedzieć, zaangażować się. Wtedy, ponad 70 lat temu, Żydzi nie mieli swojego państwa i swoich przywódców, którzy mogliby na arenie międzynarodowej wystąpić i powiedzieć: mieszkańcy naszego kraju są masowo mordowani. Nie mieli swojego przedstawiciela.
Jan Karski był takim przedstawicielem.
Był. I zrobił najwięcej. Ale władcy ludzkości mieli go gdzieś.
Wpływowi amerykańscy Żydzi też.
Calosc KLIKNIJ TUTAJ
Przyslal Leon Rozenbaum
Kategorie: Uncategorized
Sławomir Grunberg (SG) w swoim wywiadzie bardzo jednoznacznie stwierdził iż Żydzi amerykańscy nic nie zrobili dla swoich pobratymców w Europie wschodniej i środkowej podczas II wojny światowej i w ten sposób winiąc ich pośrednio za śmierć tak wielu… Takie twierdzenie jest nie tylko nie prawdziwe ale wręcz horendalne. SG jest źle poinformowany, zaś swoje wywody oparł jedynie na tendencyjnych dziennikarskich sensacjach, a przecież zanim rozpoczął realizację swego filmu, winien był uczciwie zebrać dokumentację historyczną. Światowy Kongres Żydowski (SKZ) jako organizacja poza rządowa, zajmował się b. intensywnie możliwościami pomocy Żydom w Niemczech a później iw Austrii począwszy od dojścia Hitlera do władzy. Nie mając jednak żadnej oficjalnej, międzynarodowej reprezentacji, SKZ był skazany na dobrą wolę rządów w Europie zachodniej i USA. Problem zaś był od samego początku dość skomplikowany: plan ewentualnego przejęcia ok. 1 miliona Żydów z Niemiec (a później również Austrii), mógł się jedynie udać przy zgodzie W. Brytanii na przyjęcie tych ludzi w Palestynie, gdyż kraje Europy zachodniej na przyjęcie tak dużej masy ludzkiej nie wyrażały zgody, zaś W.Brytania dość konsekwentnie utrudniała jakiekolwiek porozumienie w obawie przed utratą mandatu nad Palestyną. Natomiast pozycja USA (konkretnie F.D. Rooevelta) pomimo prywatnego poparcia, nie była wystarczająco jednoznaczna z powodów polityki wewnętrznej USA – silna partia faszystowska i lobby proniemieckie, agresywny antysemityzm, a przy tym wybory prezydenckie (FDR. był w latach 1940 i 1944 dwukrotnie jeszcze wybrany prezydentem prócz swoich 2 kadencji -1933 i 38). Był on związany możliwością negatywnej publicity w wypadku zbyt pozytywnego poparcia sprawy żydowskiej. Natomiast podczas wojny, do której USA przystąpiły dopiero w grudniu 1941, sytuacja radykalnie się zmieniła na gorszą:nie było możliwości niesienia pomocy drogą oficjalną. Tym nie mniej stosowano drogi nieoficjalne. Ten że Jan Karski, z narażeniem życia, był jednym z tych, którzy przemycali duże sumy pieniedzy pochodzących od organizacji żydowskich do okupowanych krajów, w celu pomocy w ratowaniu ukrywających się na stronie aryjskiej Żydów. W okupowanej Polsce tym zajmowała się Zegota ( org. podległa AK).
Tak zwane propozycje wykupu Żydów, które pod koniec wojny składały NIemcy faszystowskie i Węgry, to zupełnie inna sprawa.Władze USA, z pewnym wahaniem były jednak skłonne wydać pozwolenie na taką tranzakcje, ale jedyne organizacje żydowskie, które mogły tak dużymi sumami operować były org. dobroczynne, które jednakże uznały iż istnieje b. duże ryzyko oszustwa ze strony cynicznych i zbrodniczych władz hitlerowskich w obydwu krajach, a wiec i utrata funduszy przeznaczonych dla biednych we własnym (USA) kraju. Z dzisiejszej perspektywy możnaby im zarzucić brak zdecydowania do podjęcia ryzyka, ale w tamtych warunkach, gdy działanie było “na ślepo” nie bylo żadnej pewności iż chodzi o żywych jeszcze ludzi…Ich decyzja była tragiczna, ale nie obciążona oskarżeniem dbania o swoje majątki. Ewidentnie, Niemcy hitlerowskie usiłowały przerzucić winę za swoje zbrodnie na Żydów amerykańskich i… jak widze po wielu latach im się to ciągle udaje… Panu SG polecam lekturę “The Jewish Paradox” pióra Nahuma Goldmanna; wyd.angielskie 1976 rok.