Anna Grabowska-Goldschmid – ur. 26.09.1969 roku w Paryżu. Studiowała na Sorbonie filozofię i politologię. Na trzecim roku podjęła również naukę na Uniwersytecie Pierre et Marie Curie na kierunku położnictwo. Po dyplomie podjęła pracę w Instytucie Pasteura, a później w Szpitalu Chorób Dziecięcych Necker, a obecnie – we własnym biurze nieruchomości. Mieszka nadal w Paryżu. Jest feministką i autorką wierszy.

zejście do skłonu

było strome. wzgórze,

z którego leciałam na łeb

i szyję kochanka.

przegryzałam książką. czas?

jego nie było, do dziś nie ma

wolnego stolika. też mi się zachciało.

miejsca są wrażliwe na odjazdy,

w których dotąd pełno muzyki

na stacjach.

ludzie myslą, że pociąg do snu

to prawda. jestem cholernie przytomna,

nie odwracam się, nie mrugam

nawet wtedy, kiedy mnie wywożą

nogami do wiersza.

burżuazja bez uroku

bawię się w dyskrecję, rzucam

urokiem – niech się potoczy

pod nogi etykiety. kilka trzepotów rzęs

w stronę buñuela. niedyskretne puszczenie oczka

zachęci go do obiadu. nienaganna gra.

nie dopuszczam do tremy podczas brania do ust

pożywienia. jest dużo

głodnych oczu. więcej niż żołądków.

udaję, że mylę sztućce, przechytrzam reżysera

i śnimy we śnie. wydarza się więcej niż

w ogrodzie. można zaspokoić żądze

i szybko opuścić sukienkę,

zmienić scenę, kochanka, maniery.

obudzić się. z uśmiechem

wyjść z kina i wystrzelać

współtowarzyszy obiadu.

Poprzednie czesci

TUTAJ