Kilka dni temu na szwedzkim rynku księgarskim ukazał się tom wierszy zebranych Zbigniewa Herberta „Inskrifter. Valda dikter 1956–1998”. Autorką przekładu i posłowia jest Irena Grönberg.

Herbert (1924–1998) zwykł mawiać, że jego życiem bardziej sterowała historia, niż on sam. Dorastał w czasie drugiej wojny światowej we Lwowie okupowanym najpierw przez armię sowiecką, następnie zajętym przez Niemców. Ta bolesna rzeczywistość znalazła później wyraz w twórczości poety, w której na przemian przewijają się doświadczenia wojenne i uwikłanie w historię, a także nieustanna walka przeciwko dyktaturze.

Jednak nawet w najmroczniejszych rozważaniach poetyckich znajduje Herbert miejsce na delikatny uśmiech, przy czym najczęściej jest to śmiech przez łzy, humor na wskroś czarny.

Jako poeta zadebiutował na łamach prasy w 1950 roku. Jego pierwsza książka poetycka, tom wierszy „Struna światła”, ukazał się w roku 1956. Do najbardziej cenionych dzieł Herberta należy cykl utworów o Panu Cogito, postaci zanurzonej we współczesności, a jednocześnie mocno zakorzenionej w europejskiej tradycji kulturowej.

Zbigniew Herbert jest laureatem ponad dwudziestu nagród literackich, a także prestiżowego Złotego Mikrofonu przyznawanego przez Polskie Radio. Od końca lat 60. XX w. był jednym z najpoważniejszych pretendentów do Literackiej Nagrody Nobla, której jednak nigdy nie dostał.

W latach 80. Herbert stał się sztandarowym poetą polskiej opozycji. Od 1986 roku mieszkał w Paryżu, gdzie współpracował z Zeszytami Literackimi. Do Polski wrócił w 1992 roku.

Tom „Inskrifter” mieści w sobie wybór wierszy napisanych w latach 1956–1998, czyli od czasu jego debiutu książkowego „Struna światła”, aż do śmierci. Pozycja ta stanowi najobszerniejszy zbiór twórczości Herberta wydany w języku szwedzkim.