Izrael i Liban od lat kłócą się o to, kto pierwszy przyrządził hummus

Przyslala

Rimma Kaul

To nieprawda, że hummus to tylko ciecierzyca, czosnek, sezam i oliwa. Hummus może mieć słodko-ostry smak pieczonej dyni, może rozgrzewać podniebienie intensywnym aromatem grillowanej papryki lub rozpieszczać słodyczą syropu klonowego i rodzynek. Według legendy pastę tę wymyślił sułtan Saladyn w XII wieku podczas wypraw krzyżowych.

Kliknij na zdjecie

Szczypta hummusowej historii

Hummus pochodzi z  Egiptu i  Lewantu, a  jego nazwa po arabsku znaczy „ciecierzyca”. Według legendy pastę tę wymyślił sułtan Saladyn w XII wieku podczas wypraw krzyżowych. Długo można by pisać o sporze, jaki od lat toczy się między Libanem a Izraelem o miano ojczyzny hummusu. Mimo że Liban przypisuje sobie prawo do tej dumnej nazwy, to Izrael jest największym na świecie producentem określanego nią przysmaku*.

„Wojna hummusowa”, naznaczona rywalizacją o wpis do Księgi rekordów Guinnessa i nieudaną próbą opatentowania przepisu przez Libańczyków, wciąż pozostaje nierozstrzygnięta. Pomimo ewidentnego odniesienia do ciecierzycy w nazwie pasty hummus można zrobić również z innych strączków, takich jak bób czy fasola. W  Grecji jego popularną odmianą jest fava, czyli pasta z żółtego grochu.

Nieodłączny składnik większości hummusów to tahini – pasta z nasion sezamu z dodatkiem czosnku, soku z cytryny i kuminu. Hummus tradycyjnie podaje się w  płytkiej miseczce. Na powierzchni pasty za pomocą łyżki tworzy się faliste wgłębienia, które następnie delikatnie zalewa się oliwą. Całość posypuje się kuminem, papryką w proszku lub posiekaną natką pietruszki

Calosc TUTAJ