.

Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada). W The 2019 Poet’s Yearbook  została nagrodzona prestiżową nagrodą Elite Writer’s Status Award jako jeden z najlepszych poetów 2019 r. Nominowana do Pushcart Prize 2019 oraz do Naji Naaman Literary Prize 2020.

PRZEDMOWA

Prof. Ignacy S. Fiut

Barak

Już nie płaczę,
szkoda łez.
Mogą
być jeszcze potrzebne,

inaczej
ludzie pomyślą,
że skamieniałem.

W tym miejscu,
musiałem stać się głazem.

Zza ściany baraku
usłyszałem silny wiatr

− nie ruszał cieni!

Ukryci

Na początku nie wiedzieli,
że przyciągają jak magnes.

Kiedy zrozumieli,
że część ludzi
postanowiła ich unicestwić,
kryli się jak potrafili.

Przecież
magnesy mają dwa bieguny
− starali się być na tym,
który odpycha.

Niektórym to się udało.
Przeżyli.

Nieparzyści

Po ruinach
– z nadzieją na znalezienie jedzenia −
krążą półżywi ludzie.
Częściej
znajdują takich samych
jak oni.

− Nieparzystych.

Ten czas
prawie nie daje szansy na miłość.
Żony, mężowie
− nie wrócą.

Nie dogoni ich głód!
W nas zostanie tęsknota
i żal.

Komu powiedzieć
kocham?

POSLOWIE 

Kinga Mynarska

Wszystkie wpisy Elizy TUTAJ