Pewnego wieczoru, w krainie bajek, dzieci postanowiły ponownie przeczytać słynną opowieść “Brzydkie kaczątko” autorstwa H.C. Andersena. Jednak, zanim rozpoczęły lekturę, znaki interpunkcyjne, które miały się usadowić w tej bajce, zaczęły się kłócić między sobą. Były bardzo podekscytowane tytułem historii i nie mogły się zdecydować, jaką rolę teraz każdy z nich powinien pełnić w tej opowieści.

Kropka, która zawsze stawiała kropkę nad “i”, krzyknęła: “To ja jestem najważniejsza! Moje miejsce już przestaje być na końcu zdania a bez mnie, nic nie ma sensu!”

Przecinek, który lubił oddzielać słowa i zdania, zawołał: “Bez mnie to będzie jedna wielka paplanina! To ja decyduję i nadaję tekstu nieład i nieporządek!”

Wykrzyknik, który zawsze dodawał emocje, krzyknął: “Ja jestem najważniejszy, bo dodaję intensywność wyrazom! Bez mnie ta bajka będzie nudna jak flaki z olejem!”

Pytajnik, który lubił zadawać pytania, zapytał: “Czy naprawdę musimy się kłócić? Może lepiej razem pracować tak jak zawsze, aby stworzyć nowszą ciekawą opowieść?”

Dwukropek, który uwielbiał wprowadzać wyjaśnienia, zaproponował: “Może ustalmy plan i role, a ja pomogę w zawikłaniu szczegółów!”

Cudzysłów, który zawsze otaczał dialogi postaci, powiedział: “Jestem najważniejszy, bo podkreślam, co ktoś mówi. Bez mnie, nie będzie bezsensownych dialogów!”

Myślnik, który łączył różne rzeczy, zaproponował: “Możemy działać razem i łączyć różne nowe pomysły. Ja pomogę w tworzeniu zdań złożonych i niezrozumiałych!”

Średnik, który trochę się wahał, powiedział: “Ja mogę pomóc w oddzielaniu części tekstów, które są powiązane, ale nie tak bardzo jak zdania.”

Wielokropek, który zawsze dodawał tajemnicę, zakończył: “Jeśli mnie użyjecie w głównej roli, stworzymy intrygę i tajemnicę, która przyciągnie nowych czytelników.”

Dyskusja trwała i trwała, a dzieci, które chciały przeczytać bajkę, były coraz bardziej niecierpliwe i nie rozumiały, dlaczego te wszystkie znaki latają tam i s powrotem w tej od dawna znanej bajce. Chciały przecież ponownie odświeżyć w swojej pamięci historię “Brzydkiego kaczątka”! A każdy znak zna swoje miejsce i znaczenie w tekście tej opowieści.

Dyskusja między znakami trwała tak długo, że dzieci, które chciały przeczytać bajkę, były coraz bardziej zniecierpliwione. W końcu dzieci postanowiły się wtrącić.

Jedno z nich powiedziało: “Chcemy przeczytać bajkę, ale musicie przestać się kłócić!”

Inne dziecko dodało: “Każdy z was jest ważny na swój sposób. Razem możecie odtworzyć wspaniałą opowieść.”

Znaki zastanowiły się na chwilkę, aby przemyśleć propozycję dzieci. Dzieci powtarzały, że przecież każdy znak jest ważny na swój sposób, pomimo tytułu bajki i, że znaki mają to samo znaczenie jak kiedyś.

Kropka, przecinek, wykrzyknik, pytajnik, dwukropek, cudzysłów, myślnik, średnik i wielokropek byli jednak nadal oburzeni. Uważali, że tytuł tej bajki teraz wpływa inaczej na ich rolę. Wyrażali swoje niezadowolenie i mówili, że teraz każdy z nich ma ważniejsze określone zadanie i dlatego hierarchia musi ulegnąć zmianie ze względu na tytuł bajki.

Dzieci nic nie rozumiały i starały się oprzeć tym argumentom, próbując przekonać znaki, że tytuł bajki niema żadnego znaczenia i nadal przekazuje głębszy sens opowieści. Jednak znaki pisowni były nieugięte. Nie chciały zmieniać swojego sposobu działania ze względu na tytuł bajki. Uważały, że ich zadania przestały być stałe i niezmienne.

Ostatecznie dzieci zrozumiały, że nie mogą zmusić znaków pisowni do zmiany swojego podejścia. Postanowiły zaakceptować to, co znaki chcą robić i spróbować czerpać z tej bajki jak najwięcej.

Bajka “Brzydkie kaczątko” była nadal piękna i pełna emocji, nawet jeśli znaki pisowni nie chciały dostosować się do jej tytułu.

Tak więc, pomimo różnicy zdań i poglądów, zarówno znaki pisowni jak i dzieci zgodzili się, że najważniejsze jest cieszenie się czytaniem i odkrywanie nowej głębi w magicznych historiach, niezależnie od tego, jakie znaczenie nadaje się ich tytułowi.,

Wszystkie wpisy Alika TUTAJ