Przyslal Hayored

Moja historia nie należy do najgorszych. Teraz, gdy jesteśmy na wolnosci i zaczynamy otrzymywać coraz więcej informacji, już to wiemy.
W próżni moja historia byłaby nagłówkiem otwierającym wszystkie izraelskie wiadomości. W dzisiejszych czasach nie jest to nawet jedna z najbardziej przerażających trzech tysięcy historii. Krzywda, horror i cierpienie, których doświadczyli i nadal doświadczają inni, są wielokrotnie gorsze. Trzeba to wiedzieć, zrozumieć i uznać.

Ale to jest moja historia, ma wartość. Ona też musi zostać wysłuchana. Więc ją opowiem. O 11:00 rano terroryści włamali się do mojego domu. Ja, moja żona i moja 6-miesięczna córka zamknęliśmy się w naszym ufortyfikowanym bezpiecznym pokoju w całkowitej ciszy. Natychmiast zwróciłem się o pomoc. Wysłałem wiadomości Whatsapp do wszystkich, których mogłem. Stoję przy drzwiach bezpiecznego pokoju, trzymając siekierę, i czekam. Mijają minuty, a ja czekam, aż ktoś przyjdzie. Słyszę terrorystów mówiących po arabsku w moim domu i słyszę, jak poruszają się i rozglądają po domu. Bardzo powoli zbliżają się do bezpiecznego pokoju. Nadal wysyłam wiadomości. Błagam o pomoc, krzyczę na piśmie Uratuj nas! Nikt nie przychodzi.

Terroryści zaczynają próbować otworzyć drzwi do bezpiecznego pokoju. Jestem pewien, że jeśli im się uda, to będzie koniec. Nie zabieraj noża do walki z bronią. Siekiera nie będzie pomocna. Być może, jeśli będę miał szczęście, uda mi się odrąbać rękę lub stopę jednemu z nich, ale jest ich co najmniej trzech i mają broń palną. Podczas gdy oni w kółko próbują wyłamać drzwi do bezpiecznego pokoju, ja wysyłam SMS-y z siekierą w jednej ręce i telefonem komórkowym w drugiej. Wiem, że to prawdopodobnie nasze ostatnie minuty; moje, Marii i małej Leen.
W tym momencie terroryści są w naszym domu od pół godziny i nikt nie przyszedł nas uratować. Chcę, żeby o tym wiedziano, żeby nikt nie mógł ukryć tego, co się stało.

Przypomina mi się słynne nagranie żołnierza na Chińskiej Farmie (posterunek IDF na Kanale Sueskim), w tej chwili wstydzę się, że nie pamiętam jego imienia. Żołnierz, dzwoniąc przez system łączności, mówi im: “porzuciliście nas, Bóg się za to na was zemści”. Jestem ateistą. Nie pisałem o Bogu. Postanowiłem nie cytować słów żołnierza. Po prostu powiedziałem, że terroryści są w domu od ponad pół godziny, że nikt nie przyszedł nam pomóc, że dokładnie tak, jak stało się na Chińskiej Farmie – zostaliśmy porzuceni.
Uwaga – słowo użyte w hebrajskim af-ki-ru nie tłumaczy się dobrze na angielski. Łączy porzucenie z czymś w rodzaju nieetycznego i przestępczego zaniedbania. Koniec notatki

Nie wiem, czy terroryści wiedzieli, że w kryjówce są ludzie. Mamy tendencję do analizowania rzeczy w chłodny i przemyślany sposób, ale jestem pewien, że terroryści byli pod presją i nie myśleli w chłodny i zorganizowany sposób. Mogę również powiedzieć, że przez cały ten dzień Leen była całkowicie cicha. Bawiła się cicho, jadła cicho, nie wydała z siebie żadnego dźwięku. Mamy złote dziecko. Możliwe, że gdyby wiedzieli, że w środku jest dziecko, dołożyliby większych starań, aby wyważyć drzwi. Około 12:00 ktoś jeszcze wszedł do domu, powiedział coś po arabsku i wyszedł z domu. Minęła godzina, odkąd terroryści weszli do naszego domu, a nikt nie przyszedł z pomocą. Minęło wiele długich godzin, aż przyszli do nas żołnierze….

O 23:00 zostaliśmy ewakuowani z kibucu. Tak, od 6 rano do 11 wieczorem byliśmy w bezpiecznym pokoju z bombami, strzelaniną, inwazją terrorystów w naszym domu, z bardzo ograniczoną możliwością komunikowania się ze światem zewnętrznym i z pół plotkami o okrucieństwach dziejących się na zewnątrz. Już podczas ewakuacji dowiedziałem się, że coś, czego obawiałem się przez cały dzień, rzeczywiście się wydarzyło. Dobry przyjaciel i wspaniały człowiek zniknął i nikt nie wiedział, co się z nim stało. Dotarliśmy do bazy wojskowej w południowym Izraelu. Spotkaliśmy tam naszą społeczność. Ludzi, którzy trzymali się o własnych siłach, aby się nie załamać. Potem zaczęliśmy słyszeć o ofiarach, porwanych, rodzinach, które zostały zamordowane. Przyjaciele i znajomi, którzy pochodzili ze społeczności graniczących ze Strefą Gazy. Dzieci, które widziały rzeczy, których nie chcę tu opisywać. Jak powiedziałem – moja historia nie należy do najgorszych, ale jeśli doczytałeś do tego momentu, wkrótce wyjaśnię ci, dlaczego tak ważne jest, abym ją opowiedział.

Wychodzę z bazy wojskowej i pozwalam sobie na 3 minuty rozklejenia. Chcę krzyczeć z całych sił, ale nie pozwalam sobie na to. Społeczność ledwo trzyma się razem. Jeśli jedna osoba się załamie, całkiem możliwe, że zrobią to wszyscy inni. W głowie krzyczę tak głośno, jak tylko potrafię. Nie wiem, czy ktoś jeszcze miał takie doświadczenie. Dla mnie był to pierwszy raz. Przez 3 minuty ocieram łzy i wracam, by pomóc rodzinie. Jeden z moich braci nadal nie został ewakuowany i nie przestanę się martwić, dopóki go nie przytulę.

Stamtąd zostajemy przewiezieni do kibucu na północy. Od tego momentu, średnio co godzinę lub dwie, słyszę o kolejnym przyjacielu, znajomym, dziecku, z którym pracowałem, rodzicach przyjaciół, zaginionych, zamordowanych lub porwanych. Jak na razie to wciąż trwa.
Strefa przygraniczna Gazy to miejsce, w którym dorastałem. Miejsce, w którym pracuję. Od 40 lat jestem związany z ludźmi z tego obszaru. To jest mój świat. Mój świat został zniszczony. Wciąż nie wiem, jak to przetrawić. Prawdę mówiąc, nie wiem, ile jeszcze będę musiał przetrawić. Każda minuta ujawnia więcej informacji i więcej bólu wlewa się w tę ciemną pustkę.

Teraz są rzeczy, które muszę powiedzieć, więcej rzeczy, które muszą zostać usłyszane.
“Cicho, jest strzelanina”. Jeśli mnie pamięć nie myli, powiedzenie “cicho, bo strzelają” zostało po raz pierwszy napisane przez Amirama Nira (rip) w artykule opiniotwórczym napisanym na początku pierwszej wojny libańskiej. Stwierdził on, że armia i rząd nie powinny być krytykowane, gdy wciąż toczą się walki. Z czasem to powiedzenie stało się powszechnie używanym zwrotem w każdym konflikcie, w którym brał udział Izrael.

Ci, którzy popierają tę ideę, twierdzą, że podczas gdy toczy się bitwa, musimy być zjednoczeni, aby zachować narodową odporność. W przeszłości przypisywałem temu argumentowi dużą wagę, oczywiście z pewnymi zastrzeżeniami. Ale już w to nie wierzę. Rząd i szefowie IDF porzucili mnie, moją żonę i córkę. Porzucili moją matkę, moich braci. Porzucili moich przyjaciół, znajomych, mój świat.

Powiedzą, że złapali ich z zaskoczenia, ogromna porażka wywiadu, tak? Wydarzenie rozpoczęło się o 6 rano. Ile czasu zajmuje wysłanie sił wojskowych? Godzinę? Dwie godziny? Trzy? Może cztery? Nie ma uzasadnienia dla czterech godzin w żadnej sytuacji. W ciągu czterech godzin można sprowadzić siły zbrojne nawet ze Wzgórz Golan. Pięć godzin minęło od początku zdarzenia do momentu, gdy terroryści wtargnęli do mojego domu. Stali pół metra od mojego małego dziecka. Drzwi do bezpiecznego pokoju były zamknięte na małą metalową sztabkę, to jedyna rzecz, która uchroniła nas przed znalezieniem się na liście porwanych lub zamordowanych. Zwykły metalowy pręt. Nie IDF. Ani policji, ani sił powietrznych. Żadnych helikopterów, żadnych dronów. Te, nawiasem mówiąc, można wysłać w mniej niż godzinę. Zostawili nas na śmierć. Mnie i ludzi, z którymi jestem najbardziej związany. Porzucili nas. Porzucili nas. Porzucili nas.
Taka jest prawda. Jeśli chodzi o ten rząd, nasze życie jest bezwartościowe. Nie ma żadnej wymówki ani usprawiedliwienia, którego bym od nich oczekiwał.

W ciągu ostatnich dwóch dekad Izrael przeszedł przez proces cywlizacji, duża część izraelskiej opinii publicznej była gotowa powtarzać kłamstwa polityków. “Tak, otoczył się pochlebcami, ale kogo możemy wybrać zamiast niego?”. “Tak, kłamie cały czas, ale jaka jest alternatywa?”. “Tak, sieje nienawiść – ale lewacy!”. “Jego żona to psycholożka – B-A, M-A” A syn to ****child, ale spotyka się z Putinem i Trumpem, no i klasyk, ale Bennet?!?
Kiedy obywatele są gotowi oddać partiom politycznym kontrolę nad swoimi językami i powtarzać ich kłamstwa, kłamstwo rządzi. I za to zapłacisz Piperowi.

Zapłaciliśmy z odsetkami w sobotę. Ale mniejsze płatności były dokonywane jeszcze wcześniej. Kraj jest podzielony, rozbity. Gospodarka jest zdruzgotana. System edukacji jest zniszczony. A kłamstwa wciąż trwają. Postrzegam ten moment jako narodowy test. Jeśli społeczeństwo nie zda sobie sprawy z konieczności żądania usunięcia Netanjahu, nie ma powodu, aby nadal mieszkać w Izraelu. Wyjadę. To oznacza, że kłamstwo zatopiło statek. Ty. Benjaminie Netanjahu, jesteś za to odpowiedzialny. Porzuciłeś nas, mieszkańców społeczności na granicy Gazy. Musisz położyć swój list rezygnacyjny na naszym stole – i odejść. Tak. Zażądamy tego samego od Gallanta i Herzi HaLevi. Ale byliście w rządzie przez większość ostatnich 20 lat. Wyrządziliście te szkody.

Napisałem, że jestem ateistą. Judaizm jest grupą etniczno-religijną. Z etnicznego punktu widzenia jestem Żydem. W tradycji żydowskiej każdy człowiek jest całym światem. To nieodłączna część naszego etosu. Ty, Benjaminie Netanjahu, zniszczyłeś całe światy. Musisz teraz oddać swoją żydowską kartę członkowską. Nie jesteś Żydem. Żydzi nie robią takich rzeczy. Powiedz jeszcze raz: “Ale Ehud Barak, ale Yair Lapid, tak, ale Gantz”. Koniec z wymówkami. Koniec z wymówkami. Jesteście odpowiedzialni za moich przyjaciół, którzy zostali porwani do Gazy, za moich krewnych, którzy zostali zamordowani i nigdy nie wrócą. Za niewiarygodny smutek, który otacza cały nasz świat w naszych społecznościach. Cisza, jest strzelanina? Nie, nie, nic z tego nie będzie. Cisza, strzelanina! Nie zasłużyliście na to. Porzuciliście nas. Jedność ludzi? Nie jesteś z naszego ludu. Jedność zawdzięczam mieszkańcom społeczności w pobliżu granicy ze Strefą Gazy, którzy uniknęli piekła nie dzięki tobie. Potrzebujemy jedności między ludźmi. Potrzebujemy jedności z żołnierzami, którzy przybyli i uratowali nas po godzinach, w których byliśmy pozostawieni na śmierć.
Oczekuję twojego listu rezygnacyjnego na moim stole, na zbiorowym stole mieszkańców społeczności na granicy Gazy.