„Chcesz, żebym przeliterowała? Boję się muzułmanów”, powiedziała szwedzko-żydowska pisarka i doradczyni polityczna, Annika Hernroth-Rothstein.
Powiedziała to, zanim sala w Waszyngtonie wypełniła się czterdziestoosobową publicznością podczas wydarzenia „The Israel Project”. Jej prezentacja: „Przyszłość Żydów w Europie: w jaki sposób zarówno ukryty jak i gwałtowny antysemityzm powodują, że żydowskie życie jest nie do zniesienia”, podkreśla jak islamska imigracja dodała europejskiemu antysemityzmowi nowej zajadłości.
Obraz sytuacji 15.000 szwedzkich Żydów ilustruje wstępny komentarz Davida Hazony, z „Tower Magazine”, że antysemityzm „płynnie przechodzi z jednej formy w drugą, zmieniając układ sił w naszym świecie”. Antysemityzm „rozpoczął się, kiedy Żydzi przybyli” pod koniec XVIII wieku do Szwecji, stwierdziła Rothstein, gdzie protestancki reformator Marcin Luter, „niezbyt wielki fan Żydów”, pomógł ukształtować „starą szkołę antysemityzmu” w szwedzkim luteranizmie. Później była II wojna światowa „bardzo trudny czas, aby być Żydem” w „neutralnej” Szwecji, która w rzeczywistości współpracowała z hitlerowskimi Niemcami. To, że w 2009 roku Szwedzi rzeczywiście uwierzyli w historię szwedzkiego dziennikarza – „oszczerstwo krwi” – jakoby żołnierze izraelscy zbierali części ciała Palestyńczyków dla celów rytualnych, „pokazuje sposób myślenia jaki tutaj panuje.”
Hernroth-Rothstein opisała, jak była osobiście prześladowana przez neonazistów w szwedzkiej szkole, w małym miasteczku, co zostało szczegółowo opisane w jej artykule w „Tower Magazine”. Sześciu kolegom ze szkoły udało się jakimś sposobem wejść w posiadanie replik mundurów Hitlerjugend i nosili je przy niej w szkole w celu zastraszenia. Wszyscy wiedzieli, że miała żydowskie pochodzenie. Taka nienawiść podczas II wojny światowej i po niej przekonała jej matkę, że „bycie Żydem jest uciążliwe” i spowodowała, że prowadzili życie „całkowicie zasymilowanej rodziny”. Logiczną konkluzją było, że Hernroth-Rothstein próbowała osobiście doprowadzić do asymilacji ekstremalnej. Próbowała ukryć wszystkie swoje żydowskie cechy, takie jak ciemne, nienordycko „żydowskie” włosy, najpierw je utleniając (okazały się żółte i „wyglądały przerażająco”), a ścinając goląc przez kilka lat. Jednak dowiedziała się, że neonaziści „nienawidzili mnie, tak czy inaczej”, więc zdecydowała, że „równie dobrze mogę być najbardziej żydowska jak to możliwe”, co było początkiem jej podróży w kierunku ortodoksyjnego judaizmu.
Hernroth-Rothstein odkryła, że judaizm w miejscach publicznych ma swoje niebezpieczne strony. Przekonała się o tym podczas jazdy pociągiem ze swoimi synami, czteroletnim i dziewięcioletnim, którzy mieli na głowach kipy (jarmułki). Kiedy poprosiła mężczyznę o ustąpienie jej miejsca, na które miała rezerwację, ten odparł „Wy zawsze bierzecie to, co chcecie”. Zajadły człowiek podczas czterdziestominutowej podróży bez przerwy kopał z sąsiedniego fotela w siedzenie jednego z jej synów, a współpasażerowie woleli być zajęci swoimi sprawami, i „nie zrobili absolutnie niczego”. „Nie nosimy kip na ulicach”, powiedzieli później inni Żydzi zdumionej pisarce. Teraz otwiera paczki na poczcie, nie w domu. W ubiegłym roku zdjęła z balkonu izraelską flagę – to środek zaradczy, taki jak kuloodporne szyby w żydowsko-szwedzkich przedszkolach.
Problemy ortodoksyjnych Żydów, takich jak Hernroth-Rothstein, mają również źródło w szwedzkim prawie, takim jak zakaz koszernego uboju z 1937 (islamski ubój rytualny, podczas którego zwierzęta są ogłuszane tak, aby straciły świadomość, jest dopuszczalny).* W świetle liberalnych przepisów łowieckich obowiązujących w Szwecji, „nie wierzę, że to kwestia praw zwierząt”. Liczne projekty ustaw próbowały wprowadzić zakaz obrzezania przed 18 rokiem życia, mimo że rodzice mogli się starać o przeprowadzenie czysto kosmetycznych zabiegów medycznych na małych dzieciach. Akceptacja szwedzkiego społeczeństwa dla kultury żydowskiej, na przykład festiwali filmowych, nie rozciąga się na „bycie irytująco żydowskim”, czy też „dziwne religijne sprawy”.
To co jest w ustawodawstwie „praktycznie antyżydowskie” często pochodzi od rosnącej w siłę prawicowej partii Szwedzkich Demokratów, zauważyła Hernroth-Rothstein w późniejszym wywiadzie. Są oni w Szwecji „najbardziej proizraelską partią”, do tego „bardzo głośno proizraelską”, ale jest to jedynie „sposób na gnębienie muzułmanów” i „powód do chwały” dla Szwedzkich Demokratów. Jednak Szwedzcy Demokraci „niekoniecznie są prożydowscy” i zaproponowali wprowadzenie zakazu importu koszernego mięsa, które Hernroth-Rothstein sprowadza z Belgii. Szwedzcy Demokraci używają również „słów z podtekstem”, takich jak „barbarzyńskie, archaiczne”, aby połączyć łamanie praw człowieka związanych z okaleczaniem żeńskich narządów płciowych, często praktykowanym przez muzułmanów i obrzezania żydowskiego – dwie rzeczy pochodzące z „różnych planet”.
Caly artykul
Przyslal Zygmunt Baum
Kategorie: Uncategorized
