Wymyślone przez USA porozumienie tylko wzmocni Iran i Hezbollah, powodując dalszy terroryzm i niestabilność.

Zaprojektowane przez USA i gwarantowane porozumienie morskie Izrael-Liban ma pójść w ślady traktatów pokojowych Izraela z Egiptem, Jordanią, Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, Bahrajnem i Marokiem. Uważa się, że porozumienie ograniczy regionalny terroryzm i niestabilność, będzie promować umiar i wzmocni interesy USA. Czy to?

Narody arabskie, które zawarły pokój z Izraelem, są mniej lub bardziej stabilne, sunnickie, proamerykańskie, antyirańskie i antyterrorystyczne. Polityka i wizja tych państw nie wykraczają poza ich własne granice narodowe. Porozumienia z Abrahamem zostały zawarte z reżimami arabskimi, które uważają Izrael za swojego najskuteczniejszego sojusznika militarnego i technologicznego w obliczu śmiertelnych zagrożeń ze strony Iranu oraz w dążeniu do dywersyfikacji gospodarczej.

Chociaż te arabskie reżimy nie są w pełni pogodzone z istnieniem państwa żydowskiego, nie uważają tego za najwyższy priorytet. Rozumieją potencjalny wkład Izraela w ich przetrwanie. Co więcej, niektórzy z nich (w szczególności ZEA) zaczęli moderować swój program edukacyjny i politykę wobec Izraela, co jest główną zmianą w tradycyjnym postrzeganiu przez islam narodu żydowskiego i państwa żydowskiego.

Natomiast porozumienie morskie zostało zawarte z niekontrolowanym Libanem, państwem prawie upadłym, dotkniętym podziałem religijnym, etnicznym i politycznym. Zostało to wykorzystane przez antyamerykańską, proirańską grupę terrorystyczną Hezbollah – główną gałąź islamskiego terroryzmu na Bliskim Wschodzie, w Afryce Zachodniej i Ameryce Łacińskiej – do tego stopnia, że ​​teraz mniej więcej kontroluje Liban.

Co więcej, Hezbollah jest oddany rozwijaniu fanatycznej wizji powszechnego szyickiego społeczeństwa muzułmańskiego poprzez eksport islamskiej rewolucji w Iranie. Ta „rewolucja” ma na celu obalenie wszystkich sunnickich reżimów w regionie i zmuszenie „niewiernego” Zachodu, zwłaszcza Stanów Zjednoczonych, do uległości. Wreszcie, co nie mniej ważne, żąda zniszczenia Izraela.

Krótko mówiąc, Porozumienia Abrahamowe i inne traktaty zostały podpisane z reżimami, które zaakceptowały pokojowe współistnienie z Izraelem i koncentrują się na stabilności wewnętrznej i wzroście gospodarczym. Porozumienie morskie zostało zawarte z krajem zdominowanym przez Hezbollah, który uważa pokojowe współistnienie z państwem żydowskim i jego sunnickimi sąsiadami za przekleństwo i dał jasno do zrozumienia, że ​​jego ideologia wypiera wszelkie korzyści finansowe i dyplomatyczne.

Konwencjonalna zachodnia mądrość, że Hezbollah wybierze korzyści ekonomiczne zamiast ideologii, powinna być oceniana na tle historii irańskich ajatollahów i ich przywiązania do ich podstawowych przekonań, niezależnie od wielu miliardów dolarów w zachodnich darach, które zostały na nich obsypane przez USA i Zachód w ogóle od 1979 roku.

Porozumienie morskie z Libanem nie uwzględniało tego wszystkiego. Został zaprojektowany zgodnie z założeniem, że oddanie przez Izrael całego spornego obszaru zapobiegnie wojnie z Hezbollahem. Odzwierciedla to światopogląd Departamentu Stanu USA, że ustępstwa na rzecz terrorystów mogą skłaniać do umiaru.

Wybór kapitulacji zamiast konfrontacji i uprzedzania zagrożenia terrorystycznego podważa jednak wiarę sunnickich państw arabskich w niezłomność i gotowość Izraela do konfrontacji z USA w istotnych kwestiach. To osłabiło postawę odstraszania Izraela, która przekształciła Izrael (od 1967) w produktywny system mnożnikowy dla USA i pożądany sojusznik proamerykańskich reżimów arabskich.

Co więcej, amerykańscy architekci porozumienia morskiego i ich izraelscy partnerzy przeoczyli fakt, że terroryści gryzą ręce, które ich karmią. Na przykład mudżahedini pokonali Sowietów w Afganistanie dzięki wsparciu USA. Ale po wygranej szybko rozpoczęli wielką ofensywę terrorystyczną przeciwko USA na Bliskim Wschodzie, a następnie w samych Stanach Zjednoczonych. Irańscy ajatollahowie przejęli władzę w Iranie po części dzięki amerykańskiej przyzwoleniu, a następnie stali się przywódcami globalnego antyamerykańskiego terroryzmu. Autonomia Palestyńska i Hamas odpowiedziały na bezprecedensowe gesty Izraela w 1993 (porozumienia z Oslo) i 2005 (wyłączenie się z Gazy) bezprecedensową edukacją nienawiści , podżeganiem i terroryzmem.

Porozumienie morskie stanowi zwycięstwo konwencjonalnej mądrości Zachodu nad rzeczywistością Bliskiego Wschodu. Poświęca długoterminowe bezpieczeństwo narodowe na ołtarzu krótkoterminowej gratyfikacji i gra na korzyść nieuczciwych podmiotów (Iran, Hezbollah, Hamas i Autonomia Palestyńska), co podważa bezpieczeństwo wewnętrzne i narodowe zachodnich demokracji.

W czasie, gdy Irańczycy, zwłaszcza irańskie kobiety, powstali przeciwko uciskowi ajatollahów i domagają się zmiany reżimu, opracowany przez USA układ morski wzmacnia geostrategiczną postawę ajatollahów. Powtarza również błędy polityczne z 2009 roku, kiedy Stany Zjednoczone zignorowały poprzednie powstanie ludowe w Iranie, pozwalając ajatollahom na rzeź ich nieuzbrojonych obywateli. W efekcie porozumienie morskie wyklucza aktywne wsparcie USA dla ruchu zmiany reżimu w Iranie.

Jako takie, porozumienie morskie jest przedłużeniem tradycyjnej i opartej na dobrych intencjach, ale nieudanej polityki USA na Bliskim Wschodzie, która od dawna kłóci się z realiami Bliskiego Wschodu . Zintensyfikuje jedynie regionalny terroryzm i niestabilność oraz podważy interesy USA.

Yoram Ettinger jest byłym ambasadorem i szefem Second Thought: A amerykańsko-izraelska inicjatywa.

Porozumienie morskie Izrael-Liban podważa interesy USA