Wady umowy są tak liczne, że aby je wymienić potrzeba więcej miejsca niż sam 159-stronocwy traktat. W skrócie, przez następne 10-15 lat dyktatorzy w Teheranie będą mieli szansę na więcej pieniędzy, więcej broni i uznania międzynarodowego a także szanse na uznaną drogę do broni nuklearnej. Jak podsumował to izraelski analityk „umowa jednostronnie i bezwarunkowo daje Iranowi wszystko, co chciał, nie oferując nic w zamian”.

Co gorsza, umowa nie zawiera jakichkolwiek gwarancji, że Teheran przestani wspierać grupy zbrojne, zaprzestanie agresywnych planów wobec sąsiadów i Izraela i zrezygnuje z prób opracowania broni elektromagnetycznej wymierzonej w Stany Zjednoczone. Mułłowie są tak pewni swego, że nie próbują nawet ukrywać swojej pozycji i nadal nalegają, że Ameryka to ich wróg. Dyktator kraju, „najwyższy przywódca” Ali Chamenei, opublikował nawet książkę o zniszczeniu Izraela w czasie trwania negocjacji. W skrócie, umowa ta powoduje, że wojna z Iranem wydaje się być bardziej prawdopodobna.

Ze swojej strony administracja Obamy krążyła w kwestii warunków umowy, przepchnęła ją przez Kongres i stała się tak naprawdę adwokatem Chameneiego.

Ponad 12 000 ludzi wzięło udział w marszu przeciw

Iranowi w Nowym Jorku 22 lipca 2015.

Z tych powodów jestem zaskoczony, że Demokraci w Kongresie tak po prostu poparli umowę. Ja sam popieram 2/3 Amerykanów, którzy jej się sprzeciwiają i obawiam się, jakie może na nas sprowadzić kłopoty.

Po pierwsze większy kontakt z zachodnim światem i wyższy standard życia może podważyć stabilność reżimu. Przykłady sowiecki i inne pokazują, że obywatele systemu totalitarnego wiedzą o świecie zewnętrznym i się z nim porównują tym bardziej im bardziej są rozczarowani panującym w kraju porządkiem. (Istnieje powód, dla którego Korea Północna jest tak izolowana).No to teraz o tych plusach: zakładając, że irańscy przywódcy nie użyją swojej nowej, błyszczącej broni nuklearnej, umowa może ich jej pozbawić, a to z dwóch powodów.

W Iranie już dochodzi do zmian: widać coraz to większe oczekiwania dobrobytu i wolności, jak donosi irański dziennikarz Saeid Jafari: „Po podpisaniu umowy nuklearnej między sześcioma mocarstwami a Iranem, wielu młodych Irańczyków liczy na lepsze dni”. I nie dotyczy to tylko młodych: „W zależności od klasy społecznej, ważne są różne elementy, takie jak zagraniczne inwestycje, relacje Iranu ze światem a także kulturalna, społeczna i polityczna atmosfera w kraju”. Niemal każdy domaga się także silniejszej waluty.