Icchak Kacenelson

Był znanym poetą i dramatopisarzem już przed wojną – pisał w jidysz i po hebrajsku. W lipcu 1942 roku żona poety Chana i jego dwaj młodsi synowie zostali wywiezieni z getta do Treblinki i tam zamordowani. Przy życiu trzymał go tylko trzeci syn, Cwi. Po pierwszym dniu powstania został wraz z nim ewakuowany z getta. Udało im się dostać do obozu dla internowanych w Vittel we Francji, gdzie Kacenelson napisał swoje najsłynniejsze dzieło, poemat “Pieśń o zamordowanym narodzie żydowskim”. Niedługo po jego ukończeniu, w marcu 1944 roku, internowani w Vittel zostali uznani za bezpaństwowców – przewiezieni do Auschwitz-Birkenau, gdzie 1 maja wszyscy zostali zamordowani.

Więcej…

Artur Gold

Skrzypek, kompozytor. Tworzył głównie kompozycje o charakterze tanecznym, jak fokstroty czy tanga – autor takich przebojów jak “Jesienne róże” czy “Tango Milonga”. Wywieziony w 1942 roku do Treblinki założył na miejscu obozową orkiestrę, która z czasem rozrosła się o zespół taneczny i śpiewaków, a także o kilku aktorów, przybyłych z warszawskich teatrów. Wraz z pozostałymi muzykami ze swojej orkiestry został w 1943 roku rozstrzelany w Treblince, w ostatnich tygodniach istnienia obozu.

Więcej…

Emanuel Ringelblum

Już tydzień po zamknięciu getta – 22 listopada 1940 roku – w mieszkaniu Emanuela Ringelbluma przy ul. Leszno 18 odbyło się inauguracyjne posiedzenie konspiracyjnego zespołu badawczego Oneg Szabat. Członkowie Oneg Szabat dokumentowali życie dzielnicy zamkniętej, a także losy Żydów w całej Polsce. Dzięki zakopanym przez Ringelbluma i jego współpracowników archiwom (zostały odnalezione po wojnie w ruinach getta) zachowały się różnorodne materiały: relacje, listy, pamiętniki, teksty literackie, prace dzieci w wieku szkolnym, dokumenty urzędowe (niemieckie, Judenratu), prasa codzienna i podziemna, afisze i plakaty.

 Więcej…

Władysław Szpilman

Przed wojną Władysław Szpilman współpracował z Polskim Radiem jako pianista, akompaniator i kompozytor. W warszawskim getcie grał w Cafe Sztuka, zanim w 1943 roku uciekł na tzw. “aryjską” stronę, gdzie ukrywał się do końca lipca 1944 roku.

Po upadku Powstania Warszawskiego Szpilman pozostał w ukryciu – odcięty od wszelkiej pomocy ze strony polskich przyjaciół, przez wiele tygodni przebywał w ruinach spalonego domu w Alejach Niepodległości. Tam znalazł go kapitan Wehrmachtu Wilm Hosenfeld, który pomógł mu przetrwać, dostarczając jedzenie.

Wojenna historia Władysława Szpilmana stała się kanwą głośnego, wielokrotnie nagradzanego filmu Romana Polańskiego “Pianista”.

Więcej…

Ostatnia czesc juz jutro