Projekt „Synagogue am Anger w kontekście trzech wspólnot religijnych. Cyfrowa rekonstrukcja i dokumentacja wrocławskiej synagogi ”, którą wykonał instytut architektury Uniwersytetu Nauk Stosowanych w Moguncji, stanowi wyjątkową okazję do zdobycia i przekazania wiedzy o tym niezwykłym kościele za pomocą naszych czasów.

Rezultatem projektu jest semantycznie wzbogacony cyfrowy model 3D synagogi, który został stworzony przy użyciu cyfrowej metody badawczej i rozwoju wirtualnego środowiska badawczego (VFU). VFU umożliwia naukową indeksację źródeł wykorzystanych do przebudowy budynku i utworzenia sieci między wszystkimi zarejestrowanymi danymi projektowymi, w szczególności instytucjami, ludźmi, obiektami, źródłami, wydarzeniami historycznymi, działaniami badawczymi i lokalizacjami. Jednym z celów projektu było uwzględnienie kontekstu przestrzennego miasta Wrocławia podczas budowy synagogi około 1872 r. Oraz osadzenie cyfrowego modelu 3D w kontekście społeczno-kulturowym, a zwłaszcza religijnym tamtych czasów. W tym celu utworzono obszerną bazę danych grafów, w której zawarto informacje na temat protestanckich i katolickich wspólnot religijnych, a także kościołów, które powstały równolegle, Kościoła Salvator i Michaeliskirche.

Dwa kościoły wraz z Nową Synagogą tworzyły nowe elementy kształtujące pejzaż miejski. Projekt przyczynia się do opracowania cyfrowej metody badawczej do cyfrowej rekonstrukcji 3D zniszczonych lub nienawróconych budynków, która umożliwia innowacyjną kontekstualizację wiedzy o utraconym dziedzictwie kulturowym w postaci czytelnej dla człowieka i maszyny w kontekście intensywnie rozwijającej się dziedziny humanistyki cyfrowej, tzw. Cyfrowa humanistyka ”. w których zawarto również informacje o protestanckich i katolickich wspólnotach religijnych, a także o równoległych kościołach Salvatorkirche i Michaeliskirche. Dwa kościoły wraz z Nową Synagogą tworzyły nowe elementy kształtujące pejzaż miejski. Projekt przyczynia się do opracowania cyfrowej metody badawczej do cyfrowej rekonstrukcji 3D zniszczonych lub nienawróconych budynków, która umożliwia innowacyjną kontekstualizację wiedzy o utraconym dziedzictwie kulturowym w postaci czytelnej dla człowieka i maszyny w kontekście intensywnie rozwijającej się dziedziny humanistyki cyfrowej, tzw. Cyfrowa humanistyka ”. w których zawarto również informacje o protestanckich i katolickich wspólnotach religijnych, a także o równoległych kościołach Salvatorkirche i Michaeliskirche.

Dwa kościoły wraz z Nową Synagogą tworzyły nowe elementy kształtujące pejzaż miejski. Projekt przyczynia się do opracowania cyfrowej metody badawczej do cyfrowej rekonstrukcji 3D zniszczonych lub nienawróconych budynków, która umożliwia innowacyjną kontekstualizację wiedzy o utraconym dziedzictwie kulturowym w postaci czytelnej dla człowieka i maszyny w kontekście intensywnie rozwijającej się dziedziny humanistyki cyfrowej, tzw. Cyfrowa humanistyka ”. elementy kształtujące pejzaż miejski. Projekt przyczynia się do opracowania cyfrowej metody badawczej do cyfrowej rekonstrukcji 3D zniszczonych lub nienawróconych budynków, która umożliwia innowacyjną kontekstualizację wiedzy o utraconym dziedzictwie kulturowym w postaci czytelnej dla człowieka i maszyny w kontekście intensywnie rozwijającej się dziedziny humanistyki cyfrowej, tzw. Cyfrowa humanistyka ”. elementy kształtujące pejzaż miejski. Projekt przyczynia się do opracowania cyfrowej metody badawczej do cyfrowej rekonstrukcji 3D zniszczonych lub nienawróconych budynków, która umożliwia innowacyjną kontekstualizację wiedzy o utraconym dziedzictwie kulturowym w postaci czytelnej dla człowieka i maszyny w kontekście intensywnie rozwijającej się dziedziny humanistyki cyfrowej, tzw. Cyfrowa humanistyka ”.

W ramach projektu odbyły się także polsko-niemieckie warsztaty dla studentów architektury na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Moguncji oraz studentów historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Warsztaty poświęcone były architekturze sakralnej we Wrocławiu w XIX wieku. Na przykładzie niezrealizowanych projektów architekta CJ Ch. Zimmermanna (1831–1911) dla Salvatorkirche utworzono następnie pięć hipotetycznych rekonstrukcji 3D pięciu istniejących opisów projektów.

„Reichspogromnacht” oznacza najobszerniejszy pogrom ludności żydowskiej od średniowiecza. W nocy z 9 na 10 listopada 1938 r. Doszło do zbezczeszczenia i zniszczenia synagog, w tym wszystkich synagog zbudowanych przez Edwina Opplera oraz innych przedmiotów będących w posiadaniu Żydów. W listopadzie 2018 r. Tragiczne wydarzenie obchodziło 80. rocznicę, o czym szczególnie wspomina projekt dzięki aplikacji rozszerzonej rzeczywistości (AR) dostępnej online w sklepach z aplikacjami. Aplikacja „ kARtka z Synagogą„W połączeniu z opracowaną w tym celu pocztówką umożliwia wizualizację 3D zniszczonej synagogi na wydrukowanym planie piętra. „KARtka z Synagogą” została zaprezentowana po raz pierwszy podczas corocznego marszu „wzajemnego szacunku” w listopadzie 2018 r. Uczestnicy wydarzenia dają żywe świadectwo pamięci o tragicznych wydarzeniach, które zapoczątkowały zagładę europejskiego żydostwa.

Projekt cyfrowej rekonstrukcji 3D to innowacyjny sposób na zachowanie pamięci o tragicznych wydarzeniach i opinii publicznej o skomplikowanej historii społeczności żydowskiej w regionie, który przed wojną był częścią Niemiec, a teraz jest częścią Polski, podnosić świadomość.