.

Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada). W The 2019 Poet’s Yearbook  została nagrodzona prestiżową nagrodą Elite Writer’s Status Award jako jeden z najlepszych poetów 2019 r. Nominowana do Pushcart Prize 2019 oraz do Naji Naaman Literary Prize 2020.

PRZEDMOWA

Prof. Ignacy S. Fiut

Dar

Często przeczę sobie,
mówię jestem trupem.

W jakim celu?
Życie jest darem i dopóki trwa
trzeba czerpać
dobro,
zło
– ono też uczy.

Miłość i cierpienie,
radość i ból
to jego części.
Młodość i starość,
których warto doświadczyć.

Jeżeli trzeba
walczyć o istnienie,
nie można tego odkładać na jutro.

Ono jest nieprzewidywalne.

Widok

Jakie obrazy później zobaczę?

Życie czy śmierć?
Domy,
w których nie ma kto mieszkać?
Czy ruiny?

Co pozostanie?
Wspomnienia?

A może sam będę wspomnieniem?

Jaki widok na przyszłość
może mieć ktoś,
kto żyje poza czasem?

A może
obok jest tylko on?

Z innej
rzeczywistości oglądam
niekończącą się batalię,
o mgnienie normalności.

Słowo

Lgnę do rzeczywistości
cichej, spokojnej,
bez nienawiści.

Nie interesuje mnie
język, pochodzenie, wygląd.

Lgnę do rzeczywistości,
w której słowo wolność
jest tym samym,
co jego znaczenie.

POSLOWIE 

Kinga Mynarska

Wszystkie wpisy Elizy TUTAJ