Przyslala Katharina Dr.Gasinska-Lepsien

Streszczenie

Nowe dokumenty i świadectwa dotyczące znanego, ale nieopisanego do końca procederu profanacji cmentarzyska Treblinki w latach powojennych wskazują, że był to proces powszechny o nie do końca rozpoznanej skali. Rozkopywanie grobów zaczęło się już po ucieczce Niemców w sierpniu 1944 r., a następnie w dużym natężeniu trwało w latach 1946–1947. Świadectwa z tego okresu są zaskakująco zbieżne. Z zebranych materiałów wyłaniają się istotne wątki spontanicznej lub kryminalnej organizacji procederu, istniejącego systemu pośredników sprzedaży znalezionych precjozów czy zadziwiającego paraliżu organów ścigania.

„Podczas obławy zauważono około 150 poszukiwaczy złota, z których większa część zdołała zbiec. Zatrzymano około 36 osób i zarekwirowano dwa pierścionki i jedno serduszko złote, które przysyła się do Komendy Wojewódzkiej” – to fragment nieznanego dotychczas meldunku komendanta MO w Sokołowie Podlaskim z sierpnia 1945 r.1 Rozkopywanie pozostałości po obozie śmierci w Treblince jest znanym faktem, ale jego skala może być dużo większa, niż mogłoby się wydawać. Tak przynajmniej wynika z odnalezionych dokumentów dotyczących tego procederu

Michal Kowalski

Wiecej w linku ponizej

Na polach Treblinki. Profanacja terenów po obozie śmierci w świetle relacji i dokumentów