–Wiersze, piosenki i opowiadania zbieram od czasów szkolnych. Wyszperane z najbardziej zapomnianych zakamarków opuszczonych strychów oraz zakurzonych bibliotecznych półek, znalezione przypadkowo w starych czasopismach i książkach… Wpisywane mozolnie do zeszytów aż do 1996 roku, kiedy to postanowiłem „wrzucić” je do Internetu. Tak powstała strona „Listów z krainy snów…” (www.wiersze.co). Niech ponownie ożyją i będą źródłem nadziei i siły dla innych

Witam serdecznie. W swoim eseju “Dlaczego powinniśmy czytać książki dla dzieci, nawet gdy jesteśmy starzy i mądrzy” („Książki” nr 4/2020) Katherine Rundell napisała:

“Dorosłe życie składa się z zapominania. Zapominam większość ludzi, których spotykam. Zapominam większość książek, które przeczytałam, nawet te, które zmieniły mnie na zawsze. Zapominam większość moich objawień. I zapominam, w różnych momentach życia, jak czytać – jak odłożyć na bok sceptycyzm i trendy i oddać się z zaufaniem książce. (…) 

Kiedy czytamy książki dla najmłodszych, znajdujemy się w przestrzeni, w której znowu możemy czytać jak dzieci – odnaleźć drogę do czasów, gdy codziennie dokonywaliśmy nowych odkryć, a świat wydawał nam się ogromny, zanim przystrzyżono i przygładzono naszą wyobraźnię, jakby to było tylko opcjonalne wyposażenie dodatkowe. Ale wyobraźnia nie jest i nigdy nie była opcjonalnym dodatkiem. To serce wszystkiego, coś, co pozwala nam doświadczać świata z perspektywy innych osób, stan, który jest niezbędnym warunkiem miłości.

Zdecydowanie wolę dorosłość od dzieciństwa – uwielbiam głosować, pić drinki i pracować. Ale są takie chwile w dorosłym życiu – przynajmniej w moim – że świat wydaje się pusty, nieciekawy i nieprawdziwy. Właśnie w tych momentach według mnie książki dla dzieci działają w taki sposób, w jaki nic innego nie działa.”

Katherine Rundell to brytyjska autorka książek dla dzieci, badaczka literatury renesansu, wykładowczyni. Autorka m.in. „Dachołazów”, „Wilczerki”, „Odkrywcy” i „Złodziejaszków”.

Rundell urodziła się w Kent w Anglii w 1987 roku, spędziła 10 lat w Harare w Zimbabwe, gdzie jej ojciec był dyplomatą. Kiedy miała 14 lat jej rodzina przeniosła się do Brukseli. Rundell powiedziała później Timowi de Lisle’owi z “Newsweeka”, że ​​był to dla niej szok kulturowy:

“W Zimbabwe szkoła kończyła się codziennie o godzinie 13.00. Nie nosiłam butów i nie było kultury nastolatków, która istnieje w Europie. Moi przyjaciele i ja wciąż wspinaliśmy się na drzewa i braliśmy udział w zawodach pływackich.”

Książka Rundell pt. “Dachołazy” (“Rooftoppers”) w 2015 roku zdobyła nagrodę Waterstones Children’s Book Prize, a także Blue Peter Book Award dla najlepszego opowiadania i znalazła się na tzw. “krótkiej liście” do Medalu Carnegie.

Brazylijski pisarz i poeta Paulo Coelho (1947- ) powiedział kiedyś: 

“Co jest najśmieszniejsze w ludziach? Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie, by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli.”

“Jedynie dzieci wiedzą czego szukają” – to słowa Małego Księcia z powiastki filozoficznej “Le Petit Prince” Antoine’a de Saint-Exupéry’ego, wydanej w 1943 roku w Nowym Jorku, a następnie przetłumaczonej na ponad 300 języków i dialektów. W Polsce „Mały Książę” ukazał się m.in. w przekładzie na łemkowski, kaszubski, w gwarze poznańskiej, mazurskiej i śląskiej. W małych rączkach na całym świecie jest ponad 140 mln egzemplarzy tej książki.

Miłej nocy i dobrych snów

Jarek Kosiaty

Listy z krainy snów – http://www.wiersze.co

Wszystkie wpisy Jarka TUTAJ