Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union.Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada).

Bariera

Łatwy do przejścia korytarz
dzielił ich żywe pożądania
− ona zawstydzona
− on nieśmiały.

Te dwa 
– nie do pokonania –
metry
− bariera szacunku
− wątpliwości.

Mur spojony 
sercem i rozumem,

zbyt wysoki, 
by wykłuć odrobinę rozkoszy.

Nad ranem wyszeptali,
że kiedyś, że razem…

że może… 

to niespełnienie 
było po to, by uśmiercić mit?

Budzenie pamięci 

Kto przeprowadzi
przez śmierć najbliższych 
kiedy zostaniemy sami?

Kto pomoże wstać?

Trzeba udźwignąć 
nową rzeczywistość 
 − życie bez…

My – osamotnieni, 
podnosimy się, walczymy.
Choć skamieniali,
udowodniajmy,
że wszystko trwa nadal.

Nie zapominajmy,
martwi milczą 
 − budzenie pamięci 
jest po stronie żywych.

Niecodzienność 

Kradną czas, 
który mogliby dać bliskim.

Oswojeni ze sobą,
cieszą się każdą wspólną chwilą.

Złodziejska miłość 
o nic nie pyta.

Liczą się tylko oni. 
Oni razem. 

Kiedy wychodzą 
ze swojego zubożałego życia,

− bez zobowiązań
wpadają w ramiona rozkoszy. 
Łączy ich to 
czego już brak na co dzień. 

Nie patrzą na to, że 
piękna niecodzienność 
czasem zburzy przeszłość.

Poslowie Kingi Mynarskiej TUTAJ

Poprzednie czesci TUTAJ