Roman Vishniac urodził się w 1897 roku w zamożniej rodzinie rosyjskich Żydów (zmarł w 1990 r. w wieku 92 lat w Stanach Zjednoczonych). Wychowywał się w Moskwie, gdzie studiował zoologię i biologię. W 1920 r. wyemigrował do Berlina, gdzie najpierw jako fotograf-amator fotografował życie ulicy, tworząc swoistą kronikę miasta. Jednocześnie eksperymentował z nowym podejściem do kadru i kompozycji.
Na fotografiach Vishniaca udokumentowane zostało dojście nazistów do władzy, a wszelkie przejawy represji stały się głównym tematem jego prac. Od 1935 r. na zlecenie europejskiego przedstawicielstwa American Jewish Joint Distribution Committee, największej żydowskiej organizacji pomocowej na świecie (znanej jako Joint) przez cztery lata dokumentował życie ubogich społeczności żydowskich w Europie Wschodniej. Zdjęcia te stały się znakiem rozpoznawczym dla twórczości Vishniaca.
Mylnie uważa się Vishniaca za fotografa Zagłady. W rzeczywistości w końcu 1940 r. udało mu się wraz z rodziną opuścić Europę i wyjechać do USA. Już w Stanach Zjednoczonych zarabiał na utrzymanie, fotografując życie żydowskich emigrantów i amerykańskiej społeczności żydowskiej. Z czasem stał się pionierem w dziedzinie mikrofotografii.
W 1947 r. Vishniac powrócił do Europy, gdzie fotografował żydowskie obozy dla dipisów, a także życie ocalałych z Zagłady i ruiny Berlina.
Wystawa „Roman Vishniac: Fotografia 1920-1975” w Muzeum Historii Polskich Żydów to próba całościowego spojrzenia na jego twórczość, począwszy od lat w Berlinie aż po powojenny okres w USA. Prace, w tym wiele do tej pory niepublikowanych, pochodzą z archiwum Romana Vishniaca w International Center of Photography, w którym zgromadzono ponad 30 tys. obiektów, w tym 10 tys. negatywów. Do tej pory zidentyfikowano zaledwie 3 proc. znajdujących się na nich osób i miejsc.
Wystawę można oglądać do 31 sierpnia 2015 r.
Caly artykul jak
Przyslal Wlodek Proskurowski
Kategorie: Uncategorized
