IDF po cichu przechodzi do fazy 3 w wojnie z Hamasem
98 Dywizja, wraz ze swoimi siłami specjalnymi, przejmuje inicjatywę w pozostałych twierdzach wroga, takich jak Khan Yunis.

Bez fanfar, Siły Obronne Izraela przechodzą z fazy 2 w wojnie z Hamasem – etapu wysokiej intensywności napływu sił lądowych w całej Strefie Gazy – do fazy 3, obejmującej znacznie bardziej ukierunkowane operacje, z naciskiem na południową część Strefy.

Decyzja ta opiera się przede wszystkim na ocenie IDF, że udało im się zlikwidować zorganizowane struktury wojskowe Hamasu w północnej Gazie i w dawnym sercu Hamasu, mieście Gaza, pozostawiając zdezorganizowane komórki terrorystyczne, które powróciły do niezależnej taktyki wojny partyzanckiej.

„Podczas gdy na północy nadal są terroryści i broń, nie funkcjonują oni już w zorganizowanych ramach wojskowych”, powiedział 6 stycznia rzecznik prasowy IDF kontradmirał Daniel Hagari. „Działamy teraz inaczej na tym obszarze, z inną kombinacją sił, aby pogłębić nasze osiągnięcia. Obecnie koncentrujemy się na centralnej Strefie Gazy, w obszarze głównych obozów, oraz w południowej Strefie Gazy, w obszarze Khan Yunis.

„To wciąż złożone działania operacyjne, z ciężkimi bitwami toczonymi zarówno w centrum, jak i na południu. Walki będą kontynuowane przez cały rok 2024”, dodał Hagari.

W nadchodzącym roku IDF prawdopodobnie podzieli Strefę Gazy na dwie części, a jednostki IDF zostaną rozmieszczone w celu obrony linii podziału, jednocześnie pracując nad tym, aby tunele nie mogły być wykorzystywane do przemieszczania się z północy na południe Strefy Gazy.

W praktyce oznacza to, że duża liczba żołnierzy jest zwalniana, a rezerwiści wracają do pracy, aby zasilić mocno zaniedbaną gospodarkę i nabrać sił przed potencjalnym wezwaniem na północ.

Operacje w pozostałych bastionach Hamasu, takich jak Khan Yunis, są prowadzone przez 98. dywizję IDF, w skład której wchodzi wielu funkcjonariuszy sił specjalnych.

W centralnej części Strefy Gazy, IDF nadal bierze udział w znaczących walkach na obszarze centralnych obozów w Al-Bureij, gdzie lokalizuje tunele, duże podziemne fabryki broni (z których broń była wysyłana wzdłuż sieci tuneli wojskowych Hamasu do pozycji w całej Strefie Gazy) i terrorystów.

Elastyczność, zdolność adaptacji i wieloznaczność

Przejście IDF z fazy 2 do fazy 3 (faza 1 obejmowała naloty i gromadzenie sił przez cały październik przed inwazją naziemną w Strefie Gazy) nie zostało ogłoszone ani nie nastąpiło w jednym wyraźnym manewrze, podobnie jak ofensywa naziemna IDF nie została ogłoszona, gdy rozpoczęła się pod koniec października.

Podejście to wskazuje na szerszą filozofię taktyczną, kładącą nacisk na elastyczność, zdolność adaptacji i wieloznaczność. Ta wieloznaczność służy wielu celom: Pozwala IDF na dostosowanie taktyki w oparciu o realia w terenie bez ograniczania się wcześniejszymi zobowiązaniami publicznymi, a także utrzymuje przeciwników w niepewności co do dokładnych przyszłych ruchów.

Rzeczywistość w Strefie Gazy oznacza, że jest teraz jasne, że na północy i południu potrzebne są różne taktyki wojskowe. Decyzja IDF o zwolnieniu wielu brygad z powrotem do gospodarki przy jednoczesnym odświeżeniu sił wskazuje na długoterminowe spojrzenie na kampanię, przy jednoczesnym uznaniu potrzeby utrzymania gotowości operacyjnej również na granicy z Libanem.

Konflikt przedłuża się, trwając już około 100 dni, co wymaga od IDF ostrożnego zarządzania zasobami ludzkimi i materialnymi.

Przyznanie 98 Dywizji, z jej siłami specjalnymi, wiodącej roli w wojnie, w przeciwieństwie do bardziej konwencjonalnych dywizji, jest odpowiedzią na wyjątkowe wyzwania w południowej Gazie. Obejmuje to bardziej ograniczone operacje, koncentrujące się na konkretnych centrach ciężkości Hamasu, obejmujących tunele, w których prawdopodobnie zabarykadowane jest przywództwo Hamasu, wraz z wieloma izraelskimi zakładnikami. Nad ziemią pozostaje wielu cywilów.

Charakter walk w południowej Strefie Gazy jest zatem wolniejszy, bardziej precyzyjny i ukierunkowany, obejmując raczej naloty i ukierunkowane ataki niż szybkie manewry na dużą skalę.

W północnej części Strefy Gazy, likwidacja zorganizowanego potencjału militarnego Hamasu doprowadziła już do wyeliminowania wielu dowódców w celu przerwania dowodzenia i kontroli, otoczenia obszarów takich jak Dżabalia połączonymi siłami oraz bezprecedensowej współpracy między siłami powietrznymi i naziemnymi. Taktyka ta przyniosła znaczące rezultaty, w tym poddanie się wielu terrorystów Hamasu i zebranie cennych danych wywiadowczych.

W międzyczasie nadal niszczone są składy rakiet i podziemna infrastruktura, pomimo sporadycznego ostrzału rakietowego izraelskich obszarów cywilnych z Gazy.

W miarę jak IDF idą dalej ze swoimi operacjami w środkowej i południowej Gazie, wykorzystują wnioski wyciągnięte z wcześniejszych faz. Skupienie się na gromadzeniu danych wywiadowczych, stosowaniu ściśle tajnych sposobów radzenia sobie z tunelami, precyzyjnych atakach i minimalizowaniu ofiar wśród ludności cywilnej przy jednoczesnym skutecznym demontażu zdolności wojskowych Hamasu jest częścią tych lekcji.

Nie mniej ważne jest to, że IDF muszą zachować pełną swobodę poruszania się w nadchodzących latach i przeprowadzać ciągłe naloty bezpieczeństwa w odpowiedzi na informacje wywiadowcze, aby uniemożliwić Hamasowi odbudowę zdolności służących jego ludobójczym zamiarom, tak jak Izrael robi to w Judei i Samarii każdej nocy.

Raport z wojny