Jaroslaw

-Wiersze, piosenki i opowiadania zbieram od czasów szkolnych. Wyszperane z najbardziej zapomnianych zakamarków opuszczonych strychów oraz zakurzonych bibliotecznych półek, znalezione przypadkowo w starych czasopismach i książkach… Wpisywane mozolnie do zeszytów aż do 1996 roku, kiedy to postanowiłem „wrzucić” je do Internetu. Tak powstała strona „Listów z krainy snów…” (www.wiersze.co). Niech ponownie ożyją i będą źródłem nadziei i siły dla innych…

.

Dziś przenosimy się z Europy do Ameryki Południowej…

„Powoli umiera ten, kto nie podróżuje, kto nie czyta, ten kto nie słucha muzyki, ten kto nie obserwuje.

Powoli umiera ten, kto niszczy swą miłość własną, ten kto znikąd nie chce przyjąć pomocy.

Powoli umiera ten, kto staje się niewolnikiem przyzwyczajenia, ten kto odtwarza codziennie te same ścieżki, ten kto nigdy nie zmienia punktów odniesienia, ten kto nigdy nie zmienia koloru swojego ubioru, ten kto nigdy nie porozmawia z nieznajomym.

Powoli umiera ten, kto unika pasji i wielu emocji, które przywracają oczom blask i serca naprawiają.

Powoli umiera ten, kto nie opuszcza swojego przylądka, gdy jest nieszczęśliwy w miłości lub pracy, ten kto nie podejmuje ryzyka spełnienia swoich marzeń, ten kto chociaż raz w życiu nie odłożył na bok racjonalności.”

* * *

Pablo Neruda (właściwie Ricardo Besualto) urodził się 12 lipca 1904 r. w Parral w Chile, zmarł 23 września 1973 r. w Santiago. Był chilijskim poetą, laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1971 roku. Pseudonimu Pablo Neruda użył po raz pierwszy w 1920 roku, kiedy podpisał nim swoje debiutanckie wiersze, opublikowane w czasopiśmie “Selva Austral”. Imię Pablo przyjął prawdopodobnie po francuskim poecie Paulu Verlaine, a nazwisko po czeskim poecie i prozaiku Janie Nerudzie.

Neruda jest uważany za jednego z najwybitniejszych i najbardziej wpływowych poetów XX wieku. Kolumbijski pisarz, noblista Gabriel García Márquez, nazwał Pablo Nerudę największym poetą XX wieku wszystkich języków.

Neruda jest autorem dwóch – największych w historii – publicznych odczytów autorskich, rekordowych pod względem zebranej widowni. 15 lipca 1945 r. Neruda czytał swoje utwory na Estádio do Pacaembu w Sao Paulo w Brazylii (jego publicznością było wtedy ponad 100 tys. ludzi). Kiedy Neruda powrócił do Chile po odebraniu Nagrody Nobla, prezydent Salvador Allende zaproponował podczas uroczystego powitania na Estadio Nacional de Chile w Santiago, aby poeta wyrecytował swoje wiersze w obecności ponad 70 tys. osób.

Pogrzeb Nerudy w 1973 roku, na który (mimo działań władz) przyszły tysiące Chilijczyków, stał się pierwszą tak liczną, publiczną demonstracją przeciwko rządom junty Augusto Pinocheta.

Ciekawostka: bohaterowie autobiograficznej książki Ernesto Che Guevary pt. “Dzienniki motocyklowe” i późniejszej adaptacji filmowej tej powieści, recytują z pamięci wiersze Pablo Nerudy (podobnie jak i utwory innych poetów, którzy wywarli na nich wielki wpływ, np. Hiszpana – Federico Lorki i żyjącego w XIX wieku Anglika – Johna Keatsa).

Miłych snów…

Jarosław Kosiaty

“Listy z krainy snów” – http://www.wiersze.co

Wszystkie wpisy Jarka

TUTAJ