.

Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union.Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada).

Scena 

Kiedy już stał na scenie,
zrozumiał, 
że są rzeczy, 
których nie da się wypracować.
Sparaliżowany tremą,
stracił swoją moc.

Choć to nie jego słowa 
miały go przenieść 
w magiczny świat,
ciężko mu było udowodnić,
że jest ludożercą
i potrafi grać kogoś, kim nie jest. 

Postanowił
żyć od niej z dala,
bez krytyki i porażek. 

Nie pomyślał wtedy, 
że może znaleźć się ktoś
przed kim bez udawania 
− nie istniejesz. 

Trauma 

Kiedy 
rozświetlony radością dzień
przemienił się w mroczną poświatę
niepewnej przyszłości,
postanowił odwrócić zasady.

Życiowe traumy, 
które nosi ze sobą wszędzie,
nie będą go spychać w czeluść, 
z której ciężko wyjść na powierzchnię.

Nowe dodadzą sił 
do zdobywania darów,
nawet bezkształtnych przyjemności.

Te wyobrażone są piękniejsze 
niż prawdziwy ból istnienia. 


Chłód

Nie mógł wciąż udawać, 
że nie dostrzega 
nieczułości innych 
wobec potrzebujących tak niewiele,
bo tylko

− świetlistych słów, łaskawego dotyku. 

Gdy zaczął zauważać tych obok,
głębiej poznawał siebie.

Starym przyzwyczajeniom powiedział
− dość.

Dwukierunkowy rytm dobro - zło 
zmienił w prostą, 
jednotorową świadomość,
z której 
pełniej widzi
łzy, braki i chłód.

Poslowie Kingi Mynarskiej TUTAJ

Poprzednie czesci TUTAJ