Anna Karolina Klys

Tymczasem w Wilnie trwa trzęsienie ziemi. Zaczęło się dzień wcześniej. Pod budynek Instytutu Anatomicznego Uniwersytetu Stefana Batorego, w którym odbywały się zajęcia z anatomii, podeszła duża grupa studentów chrześcijan. Zaczęło się jak zwykle od okrzyków: „Precz z Żydami”, „Żądamy odżydzenia polskich wszechnic” i wyciągania żydowskich studentów z sal wykładowych i ćwiczeń. Na dziecińcu tłukli się pałkami i laskami studenci Obwiepolu i żydowscy, w powietrzu latały kamienie. Krzyki, przekleństwa, pierwsze rany. Kolejny kamień przeleciał nad głowami tłumu, na ziemię upada student pierwszego roku prawa, mieszkaniec Wilna – Stanisław Wacławski. Leży zakrwawiony, jest nieprzytomny, koledzy pędzą po taksówkę, wiozą go do szpitala św. Jakuba.  Rana głowy okazała się poważna i Stanisław zmarł po kilku godzinach. Do momentu śmierci Wacławskiego na wileńskich uczelniach trwały cały czas zamieszki. W Instytucie Chemicznym profesor Wacław Dziewulski stanął w obronie studentów Żydów, w czasie przepychanek został uderzony przez studenta endeka krzesłem w głowę. Pobity został również profesor Kazimierz Stanisławski. W starciach rannych było ponad trzydzieści osób, z czego dwudziestu ośmiu Żydów ciężko. Świadectwo udzielenia pierwszej pomocy Pogotowie Ratunkowe wystawiło kilkunastu osobom – z obu stron barykady.

Kiedy Stanisław Wacławski, nie odzyskawszy przytomności, zmarł w szpitalu, Wilno obiegła plotka, że Żydzi ukamienowali dwóch polskich studentów. Wywołała kolejną falę zamieszek.  O szesnastej pochód studentów chrześcijan maszerował ulicami Wilna w stronę kostnicy, gdzie leżało ciało Wacławskiego. W kilkuset domach i sklepach żydowskich wybito szyby, a przechodnie, którzy nie zdążyli się ukryć, a wyglądali, według studentów, jak Żydzi, zostali pobici. Po zajściach na uniwersytecie wojewoda wileński zwołał konferencję prasową. Kiedy prezes syndykatu prasy żydowskiej, dr Maks Weinreich, wracał z konferencji do biura, przy ulicy Adama Mickiewicza trafił na grupę endeków. Pobity i uderzony kamieniem nie był w stanie sam zawołać dorożki, a chuligani nie pozwolili mu odjechać do szpitala. Dopiero wezwana policja odwiozła dr Weinreicha do lecznicy. Lekarzom nie udało się uratować prawego oka Weinreicha. Ogólna liczba Żydów poszkodowanych w wyniku zajść z 11, 12 i 13 listopada sięgnęła siedemdziesięciu, z czego pięćdziesiąt osób przebywało w szpitalu.

cdn

Poprzednie odcinki

TUTAJ

Wszystkie wpisy Anny na Blogu

TUTAJ