Przyslala Ala Elczewska

Uwaga !! pod angielskim tekstem jest tlumaczenie na Polski. Przetlumaczyl Pawel Granicki

Filmy z uroczystosci na samym dole

Dear Survivors,

we have gathered here today to commemorate the 76th anniversary of liquidation of the Litzmannstadt Ghetto.

Many of you have lost your parents, your siblings, your wives, husbands, children, and many other family members. Your suffering did not end with the winding up of the Ghetto. You were subsequently transported to death or concentration camps and later to various labor camps where you endured hunger, torturous labor, and the uncertainty of survival.

Unable to grieve as the losses were piling up, you nevertheless had maintained hope— the hope to survive and to meet your loved ones again.

After the war, despite of your depravation and misery, with no time to properly heal from your traumatic experiences, you started a new life. Some of you have stayed in Poland and some other traveled to different countries all over the world. You planted new roots, started or re-started families and became parents to my generation. Setting aside your painful experiences, you caught up with your own lives, forged your professional careers, and created your own place in the new postwar society.

I was invited to say a few words on behalf of my generation— the generation born already after the war to the Holocaust survivor parents.

I have asked my fellow 2nd Generation sisters and brothers all over the world, what they consider to be the most important lessons that they have received from you. Here are some of their testimonials filled with gratitude for your parenting:

we have learned that life is paramount, to never underestimate the importance of family and about unconditional love. We were taught to never part in anger as no one knows if or when we will see each other again. We have learned to persevere against all odds and stay optimistic. You passed onto us the vital role of education and the bravery to face difficulties without ever giving up. You gave us the courage to stand up for ourselves and the underdog. We have learned to be proud of our Jewish heritage and to never forget about your suffering. You made it our moral duty and obligation to remember, if for nothing more than to prevent another Holocaust. You compelled us to tell your stories of survival to the next generation. And to repeat – Never Again! Never Again!!!

We have learned from you to respect others and show kindness in all human relations. You encouraged us not to hate but to do the opposite, to share our compassion and hospitability. You have showed us how to stand up to injustice and serve the commonwealth of the society.

And yet, a few of us had lived in fear, afraid of xenophobia and other disasters. Some of you have shared your experiences with us when we were still children and some other opened up late in life. What you nevertheless all transferred to us, were your priceless stories of survival, in words or behavior, the fight for sustenance and the ever-important respect for daily bread, human touch and life as such.

Traumatized by the fresh memories of the Holocaust, your generation and most of us lived in fear that virulent anti-Semitism and hatred of the Jews will one day return. And it did, indeed. Here in Poland, in the year of 1968. That year will forever be remembered for the government-sponsored abuse and persecution of the remaining Jewish community in Poland. Some of you and many of your children decided to leave Poland after March 68. As the result of it, you were traumatized again.

And yet, today, for the majority of us your every day’s joy of life, your sense of humor, your generosity and open heart to other people, as well as your courage and constant engagement in social affairs constitute our life`s foundation.

THANK YOU FROM THE BOTTOM OF OUR HEARTS!

Drodzy Ocalali,

Zebraliśmy się tu dzisiaj, aby uczcić 76. rocznicę likwidacji Litzmannstadt Getto.

Wielu z Was straciło rodziców, rodzeństwo, żony, mężów, dzieci i wielu innych członków rodziny. Wasze cierpienia nie zakończyły się wraz z likwidacją getta. Zostaliście następnie wywiezieni do obozów śmierci lub obozów koncentracyjnych, a następnie do różnych obozów pracy, gdzie znosiliście głód, ciężką pracę i niepewność przetrwania.

Nie będąc w stanie opłakiwać kolejnych i kolejnych ofiar, mimo wszystko zachowaliście nadzieję… nadzieję na przetrwanie i na ponowne spotkanie z bliskimi.

Po wojnie, pomimo poniesionych strat i cierpienia, nie mając czasu na właściwe uzdrowienie po traumatycznych doświadczeniach, rozpoczęliście nowe życie. Niektórzy z was pozostali w Polsce, a inni rozjechali się po świecie. Zapuściliście nowe korzenie, założyliście lub odbudowaliście rodziny i staliście się rodzicami dla mojego pokolenia. Niezależnie od waszych bolesnych doświadczeń, zaczęliście na nowo żyć własnym życiem, budowaliście kariery zawodowe i tworzyliście własne miejsce w nowym powojennym społeczeństwie.

Poproszono mnie o powiedzenie kilku słów w imieniu mojego pokolenia – pokolenia, które urodziło się już po wojnie w rodzinach ocalałych z Holocaustu.

Zapytałam moje siostry i braci z drugiego pokolenia na całym świecie, jakie są ich zdaniem najważniejsze lekcje, które otrzymali od Was. Oto niektóre z ich świadectw pełnych wdzięczności za wasze wychowanie:

– Nauczyliśmy się, że życie jest najważniejsze, aby nigdy nie lekceważyć znaczenia rodziny I bezwarunkowej miłości.

– Nauczono nas, by nigdy nie rozstawać się w złości, bo nie wiadomo, czy i kiedy znów się zobaczymy.

– Nauczyliśmy się wytrzymywać wbrew wszelkim przeciwnościom i pozostać optymistami.

– Wpoiliście nam fundamentalną rolę edukacji i odwagi, by stawić czoło trudnościom i nigdy się nie poddawać.

– Dawaliście nam odwagę, by stanąć w obronie siebie i słabszych.

– Nauczyliśmy się być dumni z naszego żydowskiego dziedzictwa i nigdy nie zapominać o Waszym cierpieniu.

– Powierzyliście nam moralny obowiązek i zobowiązanie do pamiętania, choćby tylko po to, by zapobiec kolejnemu Holokaustowi.

– Wezwaliście nas do opowiedzenia następnym pokoleniom Waszych historii o przetrwaniu. I do powtarzania – Nigdy więcej! Nigdy więcej!!!!

– Nauczyliśmy się od Was szanować innych i okazywać życzliwość we wszystkich relacjach międzyludzkich.

– Zachęcaliscie nas, byśmy nie nienawidzili, ale robili coś wręcz przeciwnego, dzielili się naszym współczuciem i gościnnością.

– Pokazaliście nam, jak sprzeciwiać się niesprawiedliwości i służyć dobru wspólnemu.

– A jednak niektórzy z nas żyli w strachu, bojąc się ksenofobii i innych zagrożeń. Niektórzy z Was dzielili się z nami swoimi doświadczeniami, kiedy byliśmy jeszcze dziećmi, a inni otworzyli się dopiero pod koniec życia.

– To, co mimo wszystko przekazaliście nam wszyscy, to wasze bezcenne historie o przetrwaniu, w słowach lub w czynach, o walce o przetrwanie i zawsze ważnym szacunku dla chleba naszego powszedniego, ludzkiego dotyku i życia jako takiego.

– Wasze pokolenie i większość z nas, po traumatycznych wspomnieniach o Holokauście, żyło w strachu, że zjadliwy antysemityzm i nienawiść do Żydów pewnego dnia powrócą. I rzeczywiście tak się stało. Tu, w Polsce, w roku 1968. Ten rok na zawsze zostanie zapamiętany z powodu inspirowanych przez rząd szykan i prześladowań pozostałej jeszcze w Polsce społeczności żydowskiej. Niektórzy z Was i wiele Waszych dzieci zdecydowało się opuścić Polskę po marcu 68 roku. W wyniku tego ponownie przeżyliście traumę.

– A jednak dzisiaj dla większości z nas, Wasza codzienna radość życia, wasze poczucie humoru, wasza hojność i otwartość serca na innych ludzi, a także wasza odwaga i stałe angażowanie się w sprawy społeczne stanowią fundament naszego życia.

DZIĘKUJEMY WAM Z CAŁEGO SERCA!

Uroczystośći na cmentarzu żydowskim