Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union.
Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku w International Poetry Press Publications (Kanada).
W The 2019 Poet’s Yearbook została nagrodzona prestiżową nagrodą Elite Writer’s Status Award jako jeden z najlepszych poetów 2019 r. Nominowana do Pushcart Prize 2019 oraz do Naji Naaman Literary Prize 2020.
Rozsądek Ile razy ze zdziwieniem patrzymy na świty, zmroki? Z nadzieją na blaski, podążamy dalej. Ile razy ze zdziwieniem patrzymy na człowieka? Nagle stał się sprzedajny, jak papierowy pieniądz przydatny innym. Nie dziwią nas zwierzęta − wciąż mają takie same potrzeby. Ile razy czekamy na to, co rozgoni nienawiść? Nie wiemy, jak to nazwać. Może dobro? Może rozsądek? A może tak zwyczajnie − tolerancja? Ludzie są różni, inność nie powinna nawoływać do polowań na Człowieka. Cokół Przecież można jak księżyc świecić światłem odbitym. Jednak lepiej mieć własną moc. Być jasnością czy odblaskiem? Sobą? A może cokołem? Cieniom nie stawia się pomników. Znikają. Rysy Chcąc zyskać zaufanie, przybierają sztuczne twarze, wyimaginowana rzeczywistość pozwala przetrwać. Jednak po czasie widzimy, że plastikowi ludzie przestają już zachwycać − mają rysy.
Poslowie Kingi Mlynarskiej
Wszystkie wpisy Elizy
Kategorie: Bez kategorii
