Irańscy ajatollahowie zostali pobudzeni przez widoczną zmianę paradygmatu USA z wojskowego na dyplomację, odrzucenie zmiany reżimu oraz tendencję do dostosowywania się i uspokajania.

 Od rewolucji 1978-79 przeciwko szachowi Iranu reżim ajatollahów trzymał się swojego ostatecznego celu, jakim jest globalna dominacja szyitów.

Od 1962 do 1970 roku Egipt był zaangażowany w wojnę domową w Jemenie jako odskocznię do obalenia proamerykańskiego reżimu w Arabii Saudyjskiej, a następnie wszystkich innych proamerykańskich reżimów arabskich w najbardziej krytycznym regionie dla światowego handlu, ropy i bezpieczeństwa: Półwysep Arabski.

Od 2011 r. irańscy ajatollahowie byli głęboko zaangażowani w wojnę domową w Jemenie po stronie antyamerykańskich szyickich Huti („Żołnierzy Allaha”), wykorzystując siłę roboczą Iranu i Hezbollahu, zaopatrzenie wojskowe, szkolenia i wywiad, jako trampolinę obalenia proamerykańskiego sunnickiego Domu Saudów (graniczącego z północnym Jemenem), a następnie wszystkich innych proamerykańskich sunnickich reżimów na Półwyspie Arabskim.

W lutym Stany Zjednoczone usunęły z listy organizacji terrorystycznych jemeńskich Huti, którzy są irańskimi pełnomocnikami, i wycofały wsparcie USA dla saudyjskiej ofensywy wojskowej przeciwko Huti. W listopadzie Huti zaatakowali ambasadę USA w Sanie, przetrzymując kilku miejscowych pracowników jako zakładników, demonstrując – po raz kolejny – że islamscy terroryści gryzą ręce, które ich karmią.

Geostrategiczne znaczenie Jemenu dla Stanów Zjednoczonych

Kończyny irańskiej ośmiornicy rozciągają się od Zatoki Perskiej i Azji Środkowej na cały Bliski Wschód, Europę, Afrykę, Amerykę Południową, Środkową i Północną, w tym Jemen, gdzie ajatollahowie Iranu okrążają Zatokę Perską, Morze Arabskie, Ocean Indyjski i Zatokę z Adenu, odgrywając decydującą rolę w podsycaniu wojny domowej, jako sztylet wymierzony w swojego arcyrywala sunnitów, Arabię ​​Saudyjską.

Irańscy ajatollahowie są świadomi geostrategicznego znaczenia Jemenu – regionalnie i globalnie – oraz jego wpływu na bezpieczeństwo narodowe, bezpieczeństwo wewnętrzne i gospodarkę Stanów Zjednoczonych, „Wielkiego Szatana”, który uważają za najważniejszą przeszkodę na ich drodze do globalnego dominacja.

Poważnie słabo rozwinięty Jemen odgrywa kluczową rolę w przetrwaniu szczególnie wrażliwego Domu Saudów, a także wszystkich innych proamerykańskich reżimów arabskich o strategicznym położeniu na Półwyspie Arabskim, takich jak Zjednoczone Emiraty Arabskie, produkujące ropę naftową, Bahrajn i Oman.

Jemen dzieli 1458-kilometrową i 288-kilometrową granicę odpowiednio z Arabią Saudyjską i Omanem i może służyć jako baza lądowa, morska i lotnicza dla zbójeckich ajatollahów z Iranu.

Jemen jest epicentrum regionalnego i globalnego terroryzmu islamskiego oraz platformą dla trwającego 1400 lat konfliktu wewnątrzmuzułmańskiego sunnicko-szyickiego, nieodłącznych konfliktów wewnątrzsunnickich i walk wewnątrzarabskich plemion.

Jemen dzieli granicę morską z z natury niestabilną, nieprzewidywalną i niedemokratyczną Erytreą, Dżibuti, Somalią i Somalią w strategicznie kluczowym Rogu Afryki, kontrolującym Cieśninę Bab el Mandeb („Brama Łez”), która łączy Morze Czerwone, Zatoki Adeńskiej i Oceanu Indyjskiego oraz ułatwianie handlu europejsko-azjatyckiego. Bab el Mandeb ma kluczowe znaczenie dla globalnego bezpieczeństwa energetycznego, a w szczególności dla dostaw ropy naftowej z Zatoki Perskiej do Europy, a także dla funkcjonowania Kanału Sueskiego, stabilności gospodarczej Egiptu i bezpieczeństwa znacznego obszaru Morza Czerwonego port w Dżuddzie.

Znaczenie Jemenu jako węzła o znaczeniu krytycznym szlaków żeglugowych oraz miejsca rzeczywistych i potencjalnych baz morskich wywodzi się z wysoce strategicznych jemeńskich portów Aden, Al-Mukalla, Mocha, Al-Hudaydah i wyspy Sokotra (Morze Arabskie), Perim, Zuqar i Hanish (południowe Morze Czerwone).

Podczas gdy Stany Zjednoczone są największym na świecie producentem ropy, zbliżając się do niezależności energetycznej, cena i podaż ropy nadal w dużej mierze zależą od ropy naftowej z Bliskiego Wschodu, która stanowi 27 procent światowej produkcji i zależy od bezpieczeństwa Cieśniny Bab el Mandeb i południowa część Morza Czerwonego.

Zaangażowanie wojskowe Iranu w Jemenie

Interwencja Iranu w wojnie domowej w Jemenie po stronie antyamerykańskiej, antysaudyjskiej szyickiej mniejszości Huti przeciwko wspieranej przez Arabię ​​Saudyjską, silnie rozdrobnionej większości sunnickiej weszła na wyższy bieg w 2011 roku, po wybuchu arabskiego tsunami ( bardziej znany jako „arabska wiosna”), który wywołał turbulencje szalejące obecnie na całym Bliskim Wschodzie.

O znaczeniu zaangażowania Iranu (i Hezbollahu) świadczy niedawna udana ofensywa wojskowa Huti, która umocniła ich kontrolę nad stolicą Jemenu, Saną, zjednoczyła dominację zachodniego i północnego Jemenu (wzdłuż granicy Arabii Saudyjskiej) oraz ich postępy w bitwa o jemeński obszar Marib, w którym wydobywa się ropę naftową i gaz ziemny.

Te zdobycze Houthi były możliwe dzięki irańskiemu finansowaniu, sile roboczej, szkoleniom, wywiadowi oraz dostawom rakiet, pocisków ziemia-powietrze, granatów o napędzie rakietowym, materiałów wybuchowych i amunicji.

Ponadto Huti wykorzystali dostarczone przez Iran drony i pociski, aby uderzyć w Rijad i inne saudyjskie miasta, a także w saudyjskie instalacje naftowe, lotniska i inne cele cywilne.

Dolna granica Iranu i USA

Agresywna interwencja Iranu odzwierciedla  imperialistyczną, fanatyczną wizję i globalną politykę irańskich ajatollahów, którzy – w przeciwieństwie do światopoglądu zachodniej polityki zagranicznej i narodowych instytucji bezpieczeństwa – nie kierują się rozpaczą, upokorzeniem, deprywacją ekonomiczną ani lokalnymi sporami o granice; nie są skłonni do kompromisów, przestrzegania porozumień, pokojowego współistnienia, praw człowieka i demokracji; i nie ograniczają się do Zatoki Perskiej i Bliskiego Wschodu, ale obejmują cały świat, w tym  Amerykę Południową i Środkową .

Irańscy ajatollahowie są pobudzeni przez pozorną zmianę paradygmatu USA z wojskowego na dyplomację, odrzucenie przez Stany Zjednoczone opcji zmiany reżimu oraz amerykańską tendencję do przystosowania się i uspokojenia zamiast konfrontacji i zmiażdżenia swojego zbójeckiego reżimu.

Yoram Ettinger jest byłym ambasadorem i szefem Second Thought: A amerykańsko-izraelska inicjatywa.

USA i irańska ośmiornica

Przetlumaczyl Sir Google Translate