Państwo palestyńskie byłoby terrorystą, który zniszczyłby Jordanię i inne proamerykańskie reżimy arabskie. 

Podczas ceremonii zawarcia traktatu pokojowego między Izraelem a Jordanią w październiku 1994 r. najwyżsi jordańscy oficerowie wojskowi powiedzieli swoim izraelskim odpowiednikom, że palestyńskie państwo na zachód od rzeki Jordan zgubi proamerykański reżim haszymidzki. Powiedzieli, że przekształci to Jordanię w niekontrolowaną przystań dla terrorystów, nawiedzającą bardzo wrażliwe proamerykańskie reżimy państw Zatoki Perskiej produkujących ropę, a także Egipt.

W czerwcu 1967 r. Izrael przejął kontrolę nad dominującymi topograficznie pasmami górskimi Wzgórz Golan, Judei i Samarii w wojnie prewencyjnej przeciwko Egiptowi, Syrii i Jordanii, co dramatycznie wzmocniło jego postawę odstraszania.

Izrael został przekształcony przez wojnę w odstraszającego przemoc producenta bezpieczeństwa narodowego i ostatecznie przekształcił się w unikalny system mnożnikowy dla USA, ograniczający manewrowość antyamerykańskich nieuczciwych bytów.

Grzbiety górskie Judei i Samarii, 3000 stóp nad doliną Jordanu i 2000 stóp nad Izraelem sprzed 1967 roku, odgrywają ważną rolę w zapewnieniu przetrwania Izraela, reżimu Haszymidzkiego w Jordanii i sąsiadów Jordanii na Półwyspie Arabskim.

Kontrola Izraela nad Judeą i Samarią wyeliminowała wiele zagrożeń dla Jordanii i innych ze strony terroryzmu palestyńskiego opartego na Judei/Samarii i odstraszyła krajowe i regionalne elementy antyhaszymidzkie.

Na przykład w 2022 r. nasiliły się inspirowane przez Iran napięcia wzdłuż granicy syryjsko-jordańskiej – od Wzgórz Golan po Irak. Zawieraly drony i cyberataki produkcji irańskiej na Jordanię, a także zwiększającą się infiltrację irańskich terrorystów z Syrii, przemytników broni i handlarzy narkotyków. Irańscy ajatollahowie dążą do obalenia reżimu Haszymidzkiego, rozszerzając swój zasięg w kierunku Morza Śródziemnego, podważając strategiczną pozycję USA na Bliskim Wschodzie i zwiększając śmiertelne zagrożenie dla Izraela i Arabii Saudyjskiej.

Być może Jordania nie byłaby w stanie sama stawić czoła eskalacji zagrożenia ze strony Iranu. Chociaż nie polega na skutecznym rozmieszczeniu wojsk amerykańskich lub arabskich, postrzegał Izrael jako jedynego sprawdzonego sojusznika, który już napiął swoje militarne mięśnie przeciwko Iranowi. Co więcej, odstraszająca postawa Izraela ośmieliła Jordanię w obliczu irańskiego zagrożenia, podobnie jak w przypadku wcześniejszych gróźb ze strony syryjskiego reżimu pod adresem Haszymidzkiego reżimu.

Na przykład 18 września 1970 r. prosowiecka Syria najechała Jordanię, próbując obalić reżim Haszymidzki, uwikłany w wojnę domową przeciwko palestyńskim organizacjom terrorystycznym. Udana inwazja wywołałaby antyamerykański efekt domina na całym Półwyspie Arabskim w czasie, gdy Stany Zjednoczone były silnie uzależnione od ropy z Zatoki Perskiej.

Jednak inwazja została cofnięta 23 września, głównie z powodu odstraszającej postawy Izraela, która ośmieliła jordańską armię i odstraszyła Syrię. Odstraszanie Izraela oszczędziło USA konieczności rozmieszczenia własnych wojsk w celu uniknięcia katastrofy gospodarczej i bezpieczeństwa narodowego. Odmówił ZSRR strategicznej bonanzy.

Izrael nie miałby takiej proamerykańskiej siły strategicznej, gdyby nie kontrolował Wzgórz Golan i górskich grzbietów Judei i Samarii.

Wycofanie się Izraela z przytłaczających gór Judei i Samarii zniszczyłoby odstraszającą postawę Izraela i pozbawiłoby USA możliwości zwiększenia siły. Przekształciłoby to zachodnią granicę Jordanii (z proponowanym państwem palestyńskim) w słomę, która przewróciła Haszymitów, przekształcając Jordanię w platformę dla antyamerykańskiego globalnego terroryzmu islamskiego na wzór Libii, Jemenu, Iraku i Syrii, zwiększając zagrożenie dla wszystkie proamerykańskie reżimy arabskie.

Wpływ proponowanego państwa palestyńskiego na region i interesy USA najlepiej ocenić na tle osiągnięć Palestyny:

• Wśród arabskich palestyńskich śladów działalności wywrotowej i terroryzmu przeciwko Egiptowi (lata 50.), Syrii (lata 60.), Jordanii (1970), Libanowi (1970) i ​​Kuwejtowi (1990).
• Bliskie związki Palestyny ​​z nazistowskimi Niemcami, ZSRR, terrorystami Bractwa Muzułmańskiego, europejskimi i latynoamerykańskimi organizacjami terrorystycznymi, ajatollahami Iranu, Saddamem Husajnem, Koreą Północną, Kubą i Wenezuelą.
• Palestyńska reakcja na bezprecedensowe izraelskie ustępstwa z 1993 r., które obejmowały przeniesienie przywództwa OWP i 100 000 palestyńskich terrorystów do Gazy, Judei i Samarii; wycofywanie się z 40% Judei i Samarii; i propozycja wycofania się na linie sprzed 1967 roku. Palestyńczycy odpowiedzieli na te ustępstwa masową wojną terrorystyczną. W 2005 roku Izrael wykorzenił wszystkie społeczności żydowskie i obecność IDF z Gazy; rezultatem były dwie dekady ataków rakietowych i terroryzmu. Jest też bezprecedensowa edukacja nienawistna Palestyńczyków, podżeganie do meczetów, terroryzm, gloryfikowanie zamachowców-samobójców, systematyczne łamanie zobowiązań, ucisk własnego narodu i zmuszanie chrześcijan do masowej ucieczki.

Opierając się na dobrze udokumentowanych osiągnięciach Palestyńczyków (a nie na spekulatywnych osiągnięciach w przyszłości), proponowane państwo palestyńskie byłoby nieuczciwym bytem, ​​dodającym oliwy do ognia na Bliskim Wschodzie, niekorzystnie wpływającym na amerykańską gospodarkę i bezpieczeństwo narodowe, dodając – USA głosują w ONZ i wzmacniają strategiczny przyczółek Rosji, Chin i Iranu na krytycznym przecięciu Europy, Azji i Afryki między Morzem Śródziemnym, Morzem Czerwonym, Oceanem Indyjskim i Zatoką Perską.

Ponieważ lamparty nie zmieniają plam – tylko taktykę – proponowane państwo palestyńskie z jednej strony, a amerykańskie wartości i interesy bezpieczeństwa narodowego z drugiej stanowią klasyczny oksymoron.

Yoram Ettinger jest byłym ambasadorem i szefem Second Thought: A amerykańsko-izraelska inicjatywa.

Kontrola Izraela nad Judeą i Samarią wzmocniła interesy USA

Przetlumaczyl Sir Google Translate