Adam Zuczkowski
Jankiel, Jankiel – ty Żydzie,
pogadajmy z sobą.
Gdzie jesteś? W jakiej knajpie
znów kręcisz ciemne interesy?
Czy do kogoś mówisz –
tak jak niegdyś – “mame”?
Czy jeszcze dzisiaj grywasz
Mazurka Dąbrowskiego?
Czy masz prawo, w zgubionej
pośród mgieł jarmułce,
o kraju mówić, w historii grzebać
kołowrocie? Czy chcesz nas
uczyć tej ziemi, chcesz bronić się
prawdą – jaką prawdą?
I przecież, nie wiadomo czyją?
Skąd tu przybyłeś – ty Ewy
wygnańcze? Czy wieki całe
dają prawo – do skrawka
nieba, ziemi, mowy naszej?
Znasz przecież idisz – pokrętne
zwykle przemyślenia własne?
Pamiętasz szmonces, dowcip niewybredny?
Pamiętasz piekło – to… w wagonach strachu?
Widzisz na dworcach łzy pożegnania
Widzisz na dworcach łzy pożegnań w marcu?
Patrz – gwiazdy, skrzypce rodzą się na dachu.
Jankiel, Jankiel,
ty Żydzie z pejsami,
cwana ty istoto.
Czyś naprawdę – “Ojczyznę
jako Polak kochał”?
A. Ż. Wolsztyn, 23. 02. 2005.
Adam Żuczkowski – nauczyciel, wychowawca i pedagog, druh „Korczakowiec” – stworzył teatr, wywodzący się z ducha i litery Starego Doktora. Działania teatralne Żuczkowskiego – autora scenariuszy i reżysera – stały się metodą (nie do przecenienia)
– wyzwalania, znoszenia, kształtowania, rozumienia świata…
Kategorie: REUNION 69