.

Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada). W The 2019 Poet’s Yearbook  została nagrodzona prestiżową nagrodą Elite Writer’s Status Award jako jeden z najlepszych poetów 2019 r. Nominowana do Pushcart Prize 2019 oraz do Naji Naaman Literary Prize 2020.

PRZEDMOWA

Prof. Ignacy S. Fiut

 
Do syta

Głodny do syta
czekam nawet na ogryzek jabłka.
Może skuszę kogoś
i w końcu
wyrzucą mnie z tego raju śmierci?

Nie mam ochoty na stratę czasu,
nie chcę być w miejscu,
o którym
nie można powiedzieć nic dobrego.

Głodny do syta
czekam na uświadomienie światu,
że ludzie
tak po prostu
chcą żyć.

Wolna wola

Pozwalasz na cierpienie,
bo trzeba być silnym?

Nie wszyscy wytrzymają ten ból.

Nikt nie dodaje siły.

Dałeś oczy, które widzą ten świat.
Dałeś słuch,
który powoli
przestaje reagować na wystrzały.

Dałeś nogi,
nie wszyscy już je mają.

Stworzyłeś człowieka,
który ma wolną wolę.

Czy wszystkim ją dałeś?

Możliwe jest to,
że niektórzy mają w sobie samo zło?

Co ludziom wolno?

Jeść?

Problem tkwi w tym,
że nie umrzemy z przejedzenia.

Głód jest codziennością
większości ludzi,
którzy tkwią
pośród stworzycieli śmierci.

Głód

Nie wiem
czy żyję poza światem,
czy poza czasem.
Może już mnie nie ma.

Muzyka? Brak!

Chyba, że krzyk gestapowca
jest śpiewem niepewności?

W przekonaniu,
że obok dzieje się życie,
utwierdza mnie
jedno

− wciąż czuję głód
i powoli umiera nadzieja.

POSLOWIE 

Kinga Mynarska

Wszystkie wpisy Elizy TUTAJ