Sposobem na przekształcenie tych powiązań “sub rosa” w sojusz ponad podziałami jest osłabienie potęgi Iranu przez Izrael.

W ciągu ostatniego tygodnia w mediach pojawiły się doniesienia i plotki, że administracja Bidena postanowiła pośredniczyć w zawarciu porozumienia pokojowego między Izraelem a Arabią Saudyjską.

Argumenty przemawiające za pokojem między Izraelem a Arabią Saudyjską są łatwe do przedstawienia. Ze względu na wspólne zainteresowanie powstrzymaniem Iranu, Izrael i Arabia Saudyjska od dekady rozwijają współpracę wywiadowczą i stosunki strategiczne. Nawet bez formalnych stosunków dyplomatycznych, więzi handlowe między tymi dwoma krajami są znaczące i szybko się rozwijają.

Formalne porozumienie saudyjsko-izraelskie stanowiłoby strategiczny balast przeciwko wzrostowi roli Iranu jako regionalnego hegemona. Doprowadziłoby to do destabilizacji irańskiego reżimu i jego państw zależnych w regionie Lewantu.

Dla Arabii Saudyjskiej wadą otwartych stosunków z Izraelem jest to, że musiałaby zaakceptować hipokryzję swojej oficjalnej wrogości wobec państwa żydowskiego oraz faktyczną przyjaźń i zależność od niego. Islamskie media, takie jak katarska Al Jazeera, będą to piętnować. Ale z drugiej strony, już to robią.

Mimo wszystko, o ile Stany Zjednoczone nie zapewnią im jakiejś zapłaty, Saudyjczycy twierdzą, że na razie wolą utrzymywać swoje stosunki z Izraelem pod kontrolą.

Izrael nie starał się ukrywać swojej chęci zawarcia pokoju z Arabią Saudyjską. Ale podobnie jak saudyjski książę Mohammed bin Salman (MBS), izraelski premier Benjamin Netanjahu nie ma powodu, by płacić znaczną cenę za sformalizowanie już istniejących stosunków.

To prowadzi nas do Stanów Zjednoczonych. Prawdopodobnie stroną, która może najwięcej zyskać na porozumieniu za pośrednictwem USA, są same Stany Zjednoczone. Takie porozumienie potwierdziłoby prymat amerykańskiego supermocarstwa w regionie zarówno nad Chinami, jak i Rosją, przy bardzo niewielkich kosztach.

Takie porozumienie wzmocniłoby pozycję najbliższych regionalnych sojuszników Ameryki kosztem Iranu – najpotężniejszego regionalnego wroga Waszyngtonu. Porozumienie Saudyjsko-Izraelskie ułatwiłoby osiągnięcie dwupartyjnego celu, jakim jest zmniejszenie zaangażowania USA w regionie. Ustabilizowałoby innych sojuszników USA, w tym Egipt i Jordanię, i zdestabilizowałoby zarówno reżim irański, jak i jego zastępcze reżimy w Jemenie, Syrii, Iraku i Libanie.

Jednocześnie pokój saudyjsko-izraelski skutecznie zakończyłby konflikt arabsko-izraelski, spełniając tym samym marzenie amerykańskich mężów stanu od czasów prezydenta Harry’ego Trumana.

Aby zrównoważyć to, co Arabia Saudyjska postrzega jako polityczną cenę za normalizację stosunków z państwem żydowskim, zwróciła się ona do Stanów Zjednoczonych o wyznaczenie jej jako głównego sojusznika spoza NATO. Administracja Bidena wyznaczyła Katar jako głównego sojusznika spoza NATO w 2021 r., pomimo bliskich powiązań Kataru z Iranem, Hamasem, Hezbollahem i innymi grupami terrorystycznymi.

Rijad poprosił również administrację o zagwarantowanie dostaw zaawansowanej broni i współpracę USA w zakresie pokojowych działań nuklearnych.

Jeśli prezydent Joe Biden zareaguje przychylnie na jego prośby, Saudyjczycy powiedzieli wielu rozmówcom, że Królestwo zgodzi się na pokój z Izraelem, w którym pośredniczą Stany Zjednoczone.

“Ameryka bez sojuszników i wrogów

Izrael nie poprosił Stanów Zjednoczonych o nic konkretnego w zamian za pokój z Arabią Saudyjską.

Patrząc na podobną umowę między Izraelem a Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi w 2020 r., ówczesny prezydent Donald Trump nie wahał się. Aby zrównoważyć to, co Zjednoczone Emiraty Arabskie postrzegały jako cenę zawarcia pokoju z państwem, które od dawna potępiały wraz ze swoimi partnerami z Ligi Arabskiej, Abu Zabi poprosiło Stany Zjednoczone o F-35 i poprosiło Netanjahu, aby odłożył swój plan zastosowania izraelskiego prawa do części Judei i Samarii oraz Doliny Jordanu.

Trump bez trudu zgodził się na tę umowę. Jeśli chodzi o Netanjahu, do czasu, gdy przywódca ZEA Mohamed Bin Zayed złożył swoją ofertę, Trump porzucił swoje wcześniejsze poparcie dla planu suwerenności. Ówczesny minister obrony Netanjahu, Benny Gantz, zawetował plan, a narodowe partie religijne go odrzuciły. Zgoda na tymczasowe odroczenie jego realizacji była więc dla Netanjahu łatwym posunięciem.

Niestety, administracja Bidena widzi to inaczej.

Zamiast postrzegać pokój izraelsko-saudyjski jako zysk netto dla Stanów Zjednoczonych, Biden i jego doradcy najwyraźniej postrzegają go jako środek do osiągnięcia innych celów regionalnych. Podobnie jak były prezydent Barack Obama, polityka bliskowschodnia Bidena nie polega na wzmacnianiu sojuszników USA i osłabianiu wrogów Stanów Zjednoczonych. Polega ona na zmuszeniu Izraela i Arabii Saudyjskiej do zaakceptowania Iranu jako rywala. Jak ujął to niedawno Lee Smith w magazynie Tablet, wizja Obamy dla Bliskiego Wschodu, nad której wdrożeniem pracuje Biden i jego zespół, to “Ameryka, która nie ma ani sojuszników, ani wrogów w regionie”.

Aby osiągnąć ten cel, administracja Bidena była niestrudzona w swoich wysiłkach na rzecz osiągnięcia porozumienia z Iranem poprzez ustępstwa nuklearne. W środę irańskie media poinformowały, że sułtan Omanu ma udać się do Teheranu, aby pośredniczyć w negocjacjach nuklearnych między Waszyngtonem a Teheranem.

Administracja wbiła kołek w swoje stosunki z Arabią Saudyjską, otwarcie wzywając do usunięcia MBS i traktowania go jak pariasa.

Podobnie, administracja była otwarcie wrogo nastawiona do podstawowych interesów strategicznych Izraela w odniesieniu do irańskiego programu broni jądrowej, libańskiego sojusznika Iranu Hezbollahu i Palestyńczyków. W przededniu zeszłorocznych wyborów administracja zmusiła rząd przejściowy Izraela do zaakceptowania umowy gazowej z Libanem, która oddawała jego wody terytorialne i gospodarcze oraz złoża gazu ziemnego Libanowi kontrolowanemu przez Hezbollah. Postawa administracji wobec Izraela jest otwarcie wroga w porównaniu z Palestyńczykami. Stany Zjednoczone dążą do podważenia i delegitymizacji suwerenności Izraela w Jerozolimie oraz jego operacji wojskowych w Judei i Samarii.

Co więcej, administracja Bidena ingerowała w wewnętrzną politykę Izraela w sposób bezprecedensowy w historii stosunków USA-Izrael. Odkąd Netanjahu utworzył swój rząd w grudniu, w odejściu od normalnego protokołu dyplomatycznego, administracja otwarcie krytykowała, a nawet potępiała jego politykę wewnętrzną. W szczególności Biden i jego doradcy odrzucili wysiłki rządu Netanjahu zmierzające do przywrócenia równowagi sił i wzmocnienia izraelskiej demokracji poprzez nałożenie minimalnych ograniczeń na obecnie niekontrolowane uprawnienia izraelskiego Sądu Najwyższego i Prokuratora Generalnego.

Zamiast przyjąć porozumienia Abrahama – i pracować nad ich rozszerzeniem na Arabię Saudyjską i inne podobnie myślące państwa arabskie – od czasu objęcia urzędu Biden i jego zespół starali się je wypatroszyć i przekształcić w narzędzie do przywrócenia władzy weta OWP nad pokojem między Izraelem a światem arabskim. Podczas zeszłorocznego Forum Negev, Sekretarz Stanu USA Anthony Blinken uczynił Palestyńczyków głównym tematem dyskusji. Administracja przedstawiła umowę gazową z Libanem, która dała ekonomiczną linię życia Hezbollahowi, jako sposób na “integrację” Izraela z regionem, podczas gdy w rzeczywistości był to sposób na nagrodzenie libańskiego pełnomocnika Iranu.

Biorąc pod uwagę ten stan rzeczy, nie było zaskoczeniem, gdy w tym tygodniu zaczęła wyciekać lista żądań Bidena dotyczących mediacji w sprawie pokoju saudyjsko-izraelskiego. Zarówno Amerykanie, jak i Saudyjczycy nalegają, aby Izrael poczynił znaczne ustępstwa na rzecz sponsorującej terror Autonomii Palestyńskiej w Jerozolimie oraz Judei i Samarii w zamian za pokój. Nie jest jasne, czy MBS wysuwa żądania na polecenie Waszyngtonu, czy po prostu rozumie, że jest to część gry współpracy z administracją Bidena. Ze swojej strony saudyjscy rozmówcy wielokrotnie wyrażali obojętność wobec konfliktu palestyńskiego z Izraelem w nieoficjalnych rozmowach z Izraelczykami i amerykańskimi Żydami.

Poza Palestyńczykami, we wtorek izraelskie media doniosły, że Biden domaga się od Netanjahu zgody na pogrzebanie rządowego planu reformy systemu prawnego. Jeśli odmówi, doniesienia twierdzą, że Biden nie zgodzi się pośredniczyć w izraelsko-saudyjskim pokoju.

Biorąc pod uwagę bezczelną wrogość stanowiska USA, Netanjahu i jego doradcy powinni zastanowić się, dlaczego państwa arabskie zawarły pokój z Izraelem w przeszłości.

We wszystkich przypadkach państwa arabskie, które zawarły formalne umowy pokojowe z Izraelem w przeszłości, zrobiły to, ponieważ Izrael miał im coś do zaoferowania. Zarówno w przypadku porozumień Abrahama, jak i traktatów pokojowych Izraela z Jordanią i Egiptem, poprzez zawarcie pokoju z Izraelem, państwa arabskie uzyskały lepsze więzi ze Stanami Zjednoczonymi.

Obecnie administracja Bidena kieruje się w znacznie większym stopniu swoimi krajowymi wyborcami, którzy są wrogo nastawieni do Izraela, niż strategicznymi interesami USA, tak jak były one rozumiane przez Stany Zjednoczone aż do administracji Obamy. W rezultacie administracja Bidena przyjmuje politykę wrogą zarówno Izraelowi, jak i Arabii Saudyjskiej, a także pokojowi między nimi. Dotychczasowa odmowa Bidena przyjęcia Netanjahu w Białym Domu jest graficzną demonstracją wrogiego nastawienia jego administracji.

Netanjahu nie jest w stanie zapewnić ustępstw, których domaga się Waszyngton. Jeśli zgodzi się na amerykańsko-saudyjskie żądanie przyznania Palestyńczykom uprawnień w zakresie bezpieczeństwa w Judei, Samarii i Jerozolimie, które posiada Izrael, Izrael podważy swoje bezpieczeństwo narodowe i zagrozi swoim interesom narodowym. Jeśli Netanjahu zgodzi się anulować swoje wysiłki na rzecz reformy systemu prawnego, zdestabilizuje swój rząd.

Co więcej, biorąc pod uwagę obecne antysaudyjskie nastawienie wśród Demokratów, Netanjahu będzie miał trudności z przekonaniem Bidena, by zgodził się na żądania MBS.

Aby wspierać pokój z Arabią Saudyjską, Izrael musi robić to, co robił przez cały czas: służyć jako blokada wzrostu Iranu. Więzi Izraela z Arabią Saudyjską zostały nawiązane w 2013 r. w wyniku zmiany kursu Obamy wobec Iranu i odejścia od Arabii Saudyjskiej i Izraela. Saudyjczycy dostrzegli, że Izrael jest niezłomny w swoim sprzeciwie wobec wzmocnienia pozycji Iranu i że posiada kompetencje militarne i technologiczne, aby zapobiec przekształceniu się Iranu w regionalnego hegemona. Aby chronić siebie, Saudyjczycy odłożyli na bok swoją wieloletnią nienawiść do państwa żydowskiego i zaczęli wspierać jego wysiłki na rzecz pokonania palestyńskich pełnomocników Iranu oraz sabotowania jego programu nuklearnego i dyplomacji nuklearnej.

Sposobem na przekształcenie tych więzi “sub rosa” w sojusz ponad podziałami jest osłabienie potęgi Iranu przez Izrael. Izrael nie musi podejmować działań militarnych, aby osiągnąć ten cel. Najlepszym sposobem na uniknięcie wyniszczającej wojny regionalnej z irańskimi pełnomocnikami w Libanie, Gazie, Judei i Samarii oraz Syrii jest pomoc Irańczykom w obaleniu reżimu.

“Wysoce poufny” dokument IRGC, który wyciekł w tym tygodniu do Radia Wolna Europa, dokumentuje obawy wśród wyższych urzędników reżimu, że kraj jest na skraju “eksplozji”, a niepokoje społeczne osiągają apogeum. Niemal każdego dnia wybuchają kolejne zakłady przemysłowe. Pracownicy strajkują. Nawet gdy reżim nasila egzekucje protestujących, protesty trwają nadal. Baza Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej została zbombardowana na początku tego miesiąca. Siły IRGC są atakowane na drogach i w swoich bazach.

Izraelskie wsparcie dla strajkujących irańskich robotników i sabotowanie irańskich instalacji wojskowych znacznie przyczyni się do destabilizacji reżimu i wzmocnienia pozycji ludzi powstających przeciwko niemu.

Takie działania z kolei zademonstrują zarówno potęgę Izraela, jak i jego znaczenie jako regionalnej potęgi, przyciągając jego sąsiadów, przede wszystkim Arabię Saudyjską, bliżej Jerozolimy.

Może to spowodować, że MBS dojdzie do wniosku, że chce bezpośrednio negocjować pokój z Izraelem bez warunków wstępnych. Może to spowodować, że Biden zrezygnuje z żądań mediacji. Może to przekonać inną stronę do wkroczenia w wyłom i pośredniczenia w porozumieniu. Bez względu na wszystko, destabilizacja irańskiego reżimu i wzmocnienie pozycji Irańczyków wzmocni Izrael, zmniejszy szanse na wojnę w regionie, a tym samym ustabilizuje region znacznie bardziej niż płacenie nieuzasadnionej ceny za papierowy pokój.

Potęga Izraela jest podstawą pokoju w regionie