Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie.
Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku w International Poetry Press Publications (Kanada).
W The 2019 Poet’s Yearbook została nagrodzona prestiżową nagrodą Elite Writer’s Status Award jako jeden z najlepszych poetów 2019 r. Nominowana do Pushcart Prize 2019 oraz do Naji Naaman Literary Prize 2020.

Sploty
Szeleszczą w niej wspomnienia,
ale wie, że
on jest tam, gdzie jego miejsce –
przy tej, której nie kocha, a z nią jest,
przy tej,
którą zdradza.
Wykąpany, wypoczęty,
gotowy na nowe doznania,
każdego dnia
wychodził załatwiać sprawy.
Nie chce już być tą drugą,
trzecią, kolejną…
Pozostały wspomnienia
− te sploty wspólnego czasu
i żal, że
zawsze wracał tam, skąd przychodził.
Był dla niej wszystkim,
ona
– urozmaiceniem monotonii.
Troska
Cisza
pozwoliła przywołać
ulotny powiew przeszłości.
Zasłuchana w siebie,
milczała.
Podnosząc się z kolan,
wiedziała, że troską
może zatrzymać rzeczywistość.
Na zakręcie życia
zrozumiała,
że jutro zależy od niej.
Walczyła
nie o swoje przetrwanie.
Spokój
Można mieć wiele radości,
spokój zawsze jeden.
Tak nie jest?
Uspokojona, bo
dzieci
− mają pracę,
rodzinę.
Jednak
gdzieś niepokój drąży myśli.
Z kim dzielić się radościami?
W parze
z jej samotnością są tylko łzy.
Poslowie Kingi Mlynarskiej
Kategorie: Uncategorized