Droga na szczyt. Pierwszy supermistrz boksu z Europy
Max Adolph Otto Siegfried Schmeling urodził się 28 września 1905 roku w Klein Luckow. Trening bokserski rozpoczął w wieku 17 lat w barwach Kraftsportverein Benrath. Na zawodowstwo przeszedł w 1924 roku i już po 2 latach wywalczył mistrzostwo Niemiec w wadze półciężkiej.
Kolejne lata to nieprzerwane pasmo sukcesów. W 1927 roku został mistrzem Europy w wadze półciężkiej, rok później mistrzem Starego Kontynentu w wadze ciężkiej. W 1930 roku po pokonaniu w Nowym Jorku Jacka Sharkeya sięgnął po mistrzostwo świata wszechwag i tym samym został pierwszym supermistrzem boksu z Europy. W 1932 r. obronił tytuł w walce z Youngiem Striblingiem.
Największy rozgłos Schmelingowi przyniosły jednak dwie walki stoczone z Amerykaninem Joe Louisem. Pierwsza odbyła się w 1936 roku, lecz nie była uznawana za oficjalny pojedynek o mistrzostwo świata. Na Yankee Stadium na żywo zobaczyło ją ponad 40 tysięcy kibiców.
Aby zrozumieć wagę tego pojedynku należy przypomnieć ówczesne realia polityczne. W Niemczech od 3 lat u władzy znajdował się Adolf Hitler. W świetle nazistowskiej propagandy walka Maksa Schmelinga z czarnoskórym Joe Louisem urosła więc do rangi starcia czempionów białej i czarnej rasy. Reprezentujący nazistowskie Niemcy bokser znokautował niepokonanego do tej pory Amerykanina w 12. rundzie.
„Schmeling dopadł swego rywala, jak pantera. Nie wykonywał zbędnych ruchów, tylko uderzał, uderzał i uderzał. Jego ręka raz po raz sięgała głowy i szczęki Louisa, przyczyniając się do jego klęski” – relacjonował ten pojedynek na łamach „The New York Times” James P. Dawson. Stojąca przy ringu matka Amerykanina miała natomiast krzyczeć: „Mój Boże, nie pozwólcie mu zabić mojego dziecka!”.
Kategorie: Uncategorized
