Artykul przetlumaczyl Sir Google Translate

STRESZCZENIE: Dwadzieścia lat temu IBM i Holokaust ujawniły – wsparte wieżą dokumentacji – że  IBM świadomie zorganizował wszystkie sześć faz Holokaustu : identyfikację, wykluczenie, konfiskatę, gettoizację, deportację, a nawet eksterminację. Wszystko to odbyło się pod mikrozarządzaniem słynnego dyrektora generalnego IBM, Thomasa Watsona seniora, działającego ze swojego nowojorskiego biura przy Madison Avenue, a później poprzez europejskie spółki zależne. Biorąc pod uwagę to, co IBM był w stanie osiągnąć w imieniu nazistów przed erą komputerów, myśl o tym, co wielka technologia może teraz zrobić, aby obserwować, cenzurować i kontrolować ludzkie życie, jest rzeczywiście otrzeźwiająca.

Bez IBM nadal istniałby Holocaust, w którym zginęłyby setki tysięcy ludzi. Szwadrony zbrodni Einsatzgruppen i ich kohorty milicji nadal mordowałyby wschodnioeuropejskich Żydów pocisk po kuli w dołach, wąwozach i odosobnionych polanach w lasach. Ale to IBM pomógł Trzeciej Rzeszy w stworzeniu przemysłowego, szybkiego holokaustu, składającego się z sześciu milionów ofiar. droga do następnego transportu ofiar, w dzień iw nocy.

Niestandardowe programy IBM kontrolowały spis ludności i procesy rejestracyjne, organizowały pauperyzację Żydów i zapewniały punktualność pociągów. W prawie każdym obozie koncentracyjnym znajdowała się siedziba klienta IBM –  Hollerith Abteilung – w niektórych z automatami do tworzenia tabel  ,  a w innych z organizatorami kart. IBM zaprojektował nawet odrażającą kampanię eksterminacji przez robotników w Niemczech, w której umiejętności dopasowywano do potrzeb niewolniczej siły roboczej, a Żydów wzywano na śmierć. Kod IBM dla żydowskiego więźnia to „6”, a kod dla komory gazowej to „8”. Dowody niezbicie dowodzą, że IBM był niezbędnym i kluczowym partnerem w największej zbrodni w historii. Ale dla IBM Holokaust był tylko kolejnym projektem biznesowym.

Watson, socjopata i narcyz, któremu brakowało jakiegokolwiek moralnego kompasu, nie był obcy w dążeniu do celów biznesowych. 

Watson otrzymywał procent od każdej transakcji Rzeszy, aw 1937 roku został  uhonorowany przez Hitlera  w Berlinie podczas  wspaniałej ceremonii wręczenia nagród .

Jak firma IBM się zaangażowała? Kiedy Hitler doszedł do władzy, chciał zlokalizować i zniszczyć Żydów w Niemczech, Europie i na świecie. Wymagało to zasobów komputera, ale w 1933 roku taki komputer nie istniał. W tamtym czasie istniała karta dziurkowana IBM. Karta dziurkowana została wynaleziona pod koniec ^XIX  wieku dla US Census Bureau, skąd IBM ukradł technologię. Karta od samego początku służyła do śledzenia osób.

To właśnie użycie karty dziurkowanej IBM w nazistowskich Niemczech dało początek „technologii informacyjnej”. Wymyślona przez niemieckiego Amerykanina Hermana Holleritha, ta karta, mniej więcej wielkości banknotu dolarowego, może służyć do przechowywania szczegółowych informacji o osobie, miejscu lub procesie, w zależności od rozmieszczenia otworów na karcie, które były dziurkowane w rzędy i kolumny. Karta zostanie wprowadzona do szybkiego czytnika, a na zewnątrz pojawią się dane osobowe.

Przed wynalezieniem karty perforowanej można było liczyć na palcach, palcach u nóg lub liczydle, ale nie można było uzyskać informacji o ludziach, procesach lub miejscach, które liczył. Ale za pomocą kart ponczowych można było policzyć nie tylko liczbę osób w pokoju, ale ilu z nich było mężczyznami, ilu kobiet, ilu Żydów, ilu chrześcijan, ilu blondynek, ilu brunetek, jak wielu było bankierami, ilu krawcami, ilu urodziło się w Westfalii lub w Warszawie – każda cecha. W ten sposób IBM nie tylko dostarczył sumaryczne liczby, ale także szczegółowe dane osobowe tych zliczonych. Era informacyjna – czyli epoka indywidualizacji statystyk lub identyfikacji i ilościowego określenia konkretnej osoby w ramach anonimowego zliczenia – narodziła się nie w Dolinie Krzemowej, ale w Berlinie w 1933 roku.

Sojusz IBM z Trzecią Rzeszą nie był żadną nieuczciwą operacją korporacyjną, która wyszła z piwnicy. Dzień w dzień to Watson osobiście zarządzał wszystkimi aspektami 12-letniego związku z nazistami. Związek rozpoczął się tuż po 30 stycznia 1933 r. – pierwszych chwilach III Rzeszy – i zakończył się w pierwszym tygodniu maja 1945 r., Ostatnim tchnieniu reżimu Hitlera.

Za czasów Watsona IBM chętnie skontaktował się z reżimem Hitlera i wyjaśnił, że jest to „firma oferująca rozwiązania”. W istocie IBM dostarczyłby środki do dowolnego rozwiązania, którego potrzebowali naziści, w tym rozwiązania ostatecznego.

Pierwszą rzeczą, którą Hitler chciał wiedzieć, była dokładna liczba Żydów mieszkających w Niemczech. IBM zatrudnił tysiące ludzi do przeprowadzenia od  drzwi do drzwi spisu rasowego . Kiedy Hitler miał nazwiska i lokalizacje niemieckich Żydów, IBM stworzył systemy do zestawiania tych danych z bazami danych zawodowych i baz danych dotyczących zatrudnienia, a także z instytucjami finansowymi, aby pomóc Niemcom w systematycznej pauperyzacji ich. Dane o lokalizacji posłużyły następnie do zorganizowania masowego przenoszenia Żydów z ich domów do gett. Mieszkańcy getta byli następnie systematycznie wciskani pociągami do obozów.

Te  pociągi jeździły  na kartach punktowych IBM i zawdzięczały swoje punktualne rozkłady jazdy specjalnym programom IBM do planowania. Wszystkie dane dotyczące pracy i więźniów ze wszystkich obozów koncentracyjnych były przekazywane do centralnego ośrodka nerwowego w budynku  T  w Oranienburgu, znanego jako  sekcja D-II,  i zasilanego przez specjalnie okablowane maszyny IBM. Wszystko, co robił IBM, było  niestandardowe , specyficzne i dostosowane do specyficznych potrzeb nazistów.

Wszystkie maszyny IBM w nazistowskiej Europie były dzierżawione za miesięcznymi opłatami. Byli ubezpieczeni przez amerykańskie i niemieckie towarzystwa ubezpieczeniowe w swoich lokalizacjach w Rzeszy i dwa razy w miesiącu serwisowani na miejscu przez mechaników, niezależnie od tego, czy hałaśliwe, synkopujące maszyny znajdowały się w centrum Berlina, czy w Auschwitz. Maszyny Hollerith nie były w stanie działać bez niestandardowych kart perforowanych IBM, a każda karta mogła być użyta tylko raz. Bez stałego dostarczania kart z IBM maszyny byłyby jak karabiny bez kul.

W ciągu 20 lat od opublikowania IBM and the Holocaust IBM nigdy nie poprosił o żadną zmianę tekstu ani nie obalił ani jednego faktu.

Dziś strach przed tym, co wielka technologia może zrobić, aby obserwować, cenzurować i kontrolować nasze życie – od Chin po Kalifornię – zwiększył zainteresowanie książką i jej objawieniami. Połączenie jest jasne. Aby rzucić okiem na naszą niebezpieczną przyszłość, wystarczy spojrzeć wstecz na to, co IBM pomogło Hitlerowi zrobić podczas Holokaustu, w czasach przed istnieniem komputerów. Co mógłby dziś zrobić reżim typu Hitlera i jak szybko mógłby to zrobić przy użyciu dzisiejszej szybkiej, ręcznej technologii?

Warto też zapytać, dlaczego firma taka jak IBM wybrała udział w ludobójstwie. Nigdy nie było o nazizmie; nigdy nie chodziło o antysemityzm. Chodziło o pieniądze. „Biznes” to przecież drugie imię firmy.

IBM udowodnił, że niektórym korporacjom uchodzi na sucho morderstwo.

Wyświetl PDF – versja angielska

Edwin Black jest autorem  bestsellerowej i wielokrotnie nagradzanej   książki IBM and the Holocaust, opublikowanej w  New York Times . Można go znaleźć na  EdwinBlack.com  i zobaczyć na  TheEdwinBlackShow.com .