Podaje się, że Irena Sendlerowa uratowała 2500 dzieci. Można powiedzieć, ile Żegota uratowała istnień ludzkich?– Kluczem do rozumienia sytuacji wobec totalnego terroru są dwa słowa: „ratować” i „uratować”. Było dziesiątki tysięcy wyrobionych dokumentów, ale ile z nich ocaliło ludzi, a ile nie? Nie wiem i nikt uczciwie nie może tego powiedzieć. Wszelkie uogólnienia są uczuciowe. Uważam, że uogólnienie to jest wróg faktów, uogólnienie jest zawsze uproszczeniem. Bardzo się tego wystrzegam.

Gdy pracowałem na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, chodziła do mnie na zajęcia pani Ewa Kurek, która do czasu pisała porządnie o pomocy udzielanej dzieciom żydowskim w klasztorach. Już nie ma mojego poparcia od lat, dlatego że pisze bzdury. Przyjęła tę zasadę, że wszystko, co polskie i co katolickie, to ma rację. Ma albo nie ma.

Wiele osób z Żegoty w latach 50. zajmowało wysokie stanowiska w aparacie państwowym, kilku było posłami, jeden był sędzią Sądu Najwyższego. Ciekawe zresztą, tak szlachetne osoby. Czy to pana, stalinowskiego więźnia, oddalało od dawnych kolegów?