.

Eliza Segiet – absolwentka studiów magisterskich Wydziału Filozofii, autorka siedmiu tomów wierszy, monodramu, farsy i mikropowieści. Jej teksty można znaleźć w licznych antologiach, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Członek Stowarzyszenia Autorów Polskich oraz World Nations Writers Union. Laureatka Międzynarodowej Publikacji Roku (2017 r., 2018 r.) w Spillwords Press (USA) oraz Nagrody Literackiej Złota Róża im. Jarosława Zielińskiego (za tom Magnetyczni) w 2018 r. Dwukrotnie jej wiersze (2018 r., 2019 r.) zostały wybrane jako jedne ze 100 najlepszych wierszy roku  w International Poetry Press Publications (Kanada). W The 2019 Poet’s Yearbook  została nagrodzona prestiżową nagrodą Elite Writer’s Status Award jako jeden z najlepszych poetów 2019 r. Nominowana do Pushcart Prize 2019 oraz do Naji Naaman Literary Prize 2020.

PRZEDMOWA

Prof. Ignacy S. Fiut

Wnuki

To było straszne.
Kolczaste lata.
Wiele razy
ze strachu wstrzymywałem oddech.

Bałem się bólu
− nie tylko mojego.
Bałem się o życie
− nie tylko swoje.
W mojej samotności
zawsze były marzenia.

Jakie, dziadku?

Że, że
− przecież wiesz.

Wtedy nie myślałem,
że opowiem wnukom,
co przeżyły ich mamy.

Wtedy,
każdego dnia,
byłem szczęśliwy,
− że wciąż żyją.

Zero

Długość cienia
nie świadczy o wielkości człowieka.
To tylko kształt
− bezgłośny ślad istnienia.

Moc

Jesteśmy jak pionki,
które mogą się przewrócić.
Czasem samemu uda się wstać,
innym razem
z pomocą.

Wytrzymałości człowieka
nie da się określić
żadną miarą.

Wiedząc, że wróg
nie lubi bezsilnych,
odnajdujemy w sobie moc.

POSLOWIE 

Kinga Mynarska

Wszystkie wpisy Elizy TUTAJ