Autor BASSAM TAWIL

Jeśli Saudyjczycy tak bardzo troszczą się o Palestyńczyków, dlaczego spieszą się, by objąć dyktatora, którego reżim zabił ich dziesiątki tysięcy?

Liga Państw Arabskich, która reprezentuje 22 kraje członkowskie, przez kilka dziesięcioleci wydawała oświadczenia potępiające Izrael. Za każdym razem, gdy Izrael rozpoczyna operację antyterrorystyczną w odpowiedzi na palestyński terroryzm, w tym rakiety wystrzeliwane ze Strefy Gazy w kierunku Izraela oraz strzelaniny, dźgnięcia nożem i zamachy samochodowe, jest to potępiane. Rząd Izraela jest również potępiany przez LAS za każdym razem, gdy zatwierdza budowę mieszkań dla żydowskich rodzin w Jerozolimie oraz Judei i Samarii, znanych również jako Zachodni Brzeg.

Ta sama Liga Państw Arabskich nie ma jednak problemu z przyjęciem arabskiego prezydenta, którego reżim zabił setki tysięcy Arabów, w tym Palestyńczyków i Syryjczyków, od początku wojny domowej w Syrii w 2011 roku.

Od początku wojny domowej w Syrii zginęło 4 214 Palestyńczyków; kolejnych 3 076 Palestyńczyków jest przetrzymywanych w więzieniach należących do syryjskiego reżimu, a kolejnych 333 zaginęło, według Action Group For Palestinians Of Syria, londyńskiej grupy zajmującej się prawami człowieka, która monitoruje sytuację palestyńskich uchodźców w Syrii.

Około 400 000 palestyńskich uchodźców z Syrii zostało przesiedlonych w wyniku wojny, ujawniła Agencja Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy Uchodźcom Palestyńskim (UNRWA):

“Większość z 438 000 palestyńskich uchodźców pozostających w Syrii została przesiedlona co najmniej raz w obrębie Syrii – a niektórzy byli przesiedlani wielokrotnie – a ponad 95 procent z nich stale potrzebuje pomocy humanitarnej, aby zaspokoić swoje podstawowe potrzeby….. Obecnie aż 280 000 palestyńskich uchodźców z tego kraju przebywa w obrębie Syrii, a kolejne 120 000 zostało przesiedlonych do krajów sąsiednich, w tym do Libanu, Jordanii, Turcji, Egiptu i coraz częściej do Europy.

W ubiegłym roku Rada Praw Człowieka ONZ oszacowała, że podczas wojny domowej w Syrii zginęło 306 887 cywilów. Syryjskie grupy opozycyjne szacują, że zginęło łącznie 613 407 osób. Najbardziej brutalnym rokiem konfliktu był 2015, kiedy to zginęło około 110 000 osób. Według Rady, połowa ofiar wojny zginęła w latach 2013-2015.

Liga Państw Arabskich, pamiętana z odrzucenia w 1967 r. rezolucji “Trzy Nie” (nie dla pokoju z Izraelem, nie dla uznania Izraela i nie dla negocjacji z Izraelem), skutecznie wybieliła okrucieństwa syryjskiego prezydenta Baszara Assada wobec własnego narodu i Palestyńczyków. W maju arabscy ministrowie spraw zagranicznych zgodzili się przywrócić członkostwo Syrii w SWL po jego zawieszeniu ponad 10 lat temu. Później Assad został zaproszony do udziału w szczycie LAS w saudyjskim mieście portowym Jeddah.

Assad, w swoim przemówieniu przed głowami państw arabskich, ironicznie wyraził nadzieję, że szczyt będzie oznaczał “początek nowej fazy arabskich działań na rzecz solidarności między nami, na rzecz pokoju w naszym regionie, rozwoju i dobrobytu zamiast wojny i zniszczenia”.

Oto arabski przywódca, odpowiedzialny za śmierć setek tysięcy Arabów i wysiedlenie kolejnych milionów, głoszący o “pokoju, rozwoju i dobrobycie”.

Arabia Saudyjska odegrała znaczącą rolę w powitaniu reżimu Assada z powrotem w Lidze Państw Arabskich. Saudyjczycy pokazali, że wolą zawrzeć pokój z Assadem niż normalizować stosunki z Izraelem. Drastycznie ochładzając lata wysiłków dyplomatycznych, Saudyjczycy nalegają, że dopóki nie zostanie ustanowione państwo palestyńskie, królestwo nie znormalizuje stosunków z Izraelem. Jeśli Saudyjczycy tak bardzo troszczą się o Palestyńczyków, to dlaczego spieszą się z przyjęciem arabskiego dyktatora, którego reżim zabił tysiące Palestyńczyków?

Kilka dni po tym, jak Syria została ponownie przyjęta do LAS, ta sama organizacja wezwała społeczność międzynarodową do “interwencji w celu zakończenia naruszeń Izraela wobec palestyńskich dzieci i zapewnienia ochrony ich praw”.

Zanim Syria została oficjalnie przyjęta z powrotem do LAS, Assad został zaproszony do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie został przyjęty przez emiracką rodzinę królewską z pełnymi honorami, a “grupa strażników honorowych ustawiła się w kolejce, aby pozdrowić jego ekscelencję”.

Nie jest tak, że Assad wyraził jakąkolwiek skruchę lub przyznał się do jakiejkolwiek odpowiedzialności – czy to obecnie, czy przez cały okres jego okrucieństw wobec własnego narodu. “Zrobiłem wszystko, co w mojej mocy, aby chronić ludzi. Nie mogę czuć się winny, kiedy robisz wszystko, co w twojej mocy. Współczujesz ludziom, którzy zginęli. Ale nie czujesz się winny, gdy nie zabijasz ludzi. Więc nie chodzi o poczucie winy”, twierdził, co zdumiewające, w wywiadzie dla Barbary Walters w 2011 roku.

Bez widocznych warunków wstępnych dla Assada, Liga Państw Arabskich odwraca się od ponad 500 000 zabitych Syryjczyków, prawie siedmiu milionów syryjskich uchodźców i 13 milionów przesiedlonych Syryjczyków.

Nie było żadnych znaczących reperkusji dla Assada, dopóki prezydent USA Donald Trump nie zezwolił na zbombardowanie syryjskich obiektów z bronią chemiczną w 2018 roku i podpisał ustawę Caesar Syria Civilian Protection Act, ustanawiającą międzynarodowe sankcje przeciwko morderczemu reżimowi Syrii w 2019 roku.

Organizacja Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucje w ramach “specjalnych procedur” potępiające “jednostronne środki przymusu” we wrześniu 2014 r. (około trzy miesiące po farsowej reelekcji Assada i próbie rehabilitacji jego wizerunku) oraz ponownie w październiku 2020 r. (niemal natychmiast po wprowadzeniu przez Stany Zjednoczone sankcji na mocy Caesar Act). Wydaje się dziwne, że organ zajmujący się prawami człowieka, taki jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, musiałby podjąć “specjalne procedury”, aby przeciwdziałać “ustawie o ochronie ludności cywilnej”.

Wraz z tymi procedurami ONZ mianowała Alenę Douhan specjalnym sprawozdawcą ds. oceny sytuacji humanitarnej w Syrii.

Douhan, w swoich raportach dla Organizacji Narodów Zjednoczonych, sprzeciwia się negatywnemu wpływowi sankcji na Syrię, ale wydaje się mniej konkretna w kwestiach humanitarnych i bardziej zainteresowana określeniem terminologii prawnej:

“Jednostronne środki przymusu zostały zdefiniowane przez Radę Praw Człowieka w rezolucjach 27/21 i 45/5. Obejmują one środki ekonomiczne i polityczne nałożone przez jedno lub grupę państw w celu zmuszenia innego państwa do podporządkowania sobie wykonywania jego suwerennych praw, w celu zapewnienia określonej zmiany w jego polityce”.

To jest właśnie definicja sankcji. Według Douhana, kraje nakładające sankcje, w tym Stany Zjednoczone, ingerowałyby w prawo Syrii do masowego mordowania własnych obywateli. Byłaby to w istocie próba zapewnienia bardzo konkretnej zmiany w jej polityce. Czy chemiczne palenie całych wiosek cywilów na śmierć nie byłoby lepszą polityką w zakresie praw człowieka?

Nic dziwnego, że Organizacja Narodów Zjednoczonych wykorzystała umiejętności Douhana w zakresie kształtowania polityki, aby narzucić Izraelowi temat “jednostronnych środków przymusu” (UCM). Douhan zażądał raportów od palestyńskich organizacji pozarządowych, takich jak “Palestyńskie Centrum Praw Człowieka”, które przyjęły nowo powstałą terminologię prawną i szybko przedstawiły raporty, takie jak “Wpływ izraelskich jednostronnych środków przymusu na prawo do zdrowia Palestyńczyków w Strefie Gazy”.

Według Douhana z ONZ, w kolejnym raporcie, to nie Assad powinien zostać pociągnięty do odpowiedzialności i ukarany sankcjami. To nie Assad zniszczył infrastrukturę Syrii bombardowaniami, morderstwami i ogólną dewastacją, ale raczej:

“Izraelskie osiedla… na okupowanym syryjskim Golanie…. [ograniczyły] dostęp ludności syryjskiej do ziemi i wody, naruszając ich prawa do odpowiednich warunków mieszkaniowych, żywności i zdrowia….. W raporcie znalazły się również zalecenia [mówiące o tym, że]… Społeczność międzynarodowa powinna wprowadzić środki karne, aby położyć kres tym przestępstwom. Należy zaprzestać wszelkich kontaktów z osadnikami, osiedlami i urzędującym premierem [Izraela] [Benjaminem Netanjahu]”.

ONZ i Arabowie wybielają okrucieństwa Assada i zamiast tego obwiniają… zgadnijcie kogo?

BASSAM TAWIL